အမူဟု အမ်ားက ေခၚၾကေသာ မူမူသည္ ေတာ္ေတာ္လွသည္။ အုိးကလည္း လံုးက်စ္ေနသည္။ ကုိယ္လံုးကလည္း သြယ္သြယ္ေလး။ ရင္ကုိ ၾကည့္ဦး မလား စြင့္စြင့္ကားကားေလး။ ဟုိေကာင္ မင္းထုိက္နဲ႔ လားလား မွ မတန္။ မင္းေဆြ အဖုိ႔ သိပ္မခက္လွ။ သူ႔ဖခင္က ရြာမွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရသည့္ သူေဌးႀကီး။ ၾသဇာကလည္း ႀကီး။ ၿပီးေတာ့ လုပ္သမွ်ကလည္း တင့္တယ္။ မင္းေဆြ၏ ဖခင္နာမည္က ေဆြမင္း။ ခန္႔ခန္႔ညားညား ဝတ္စားတတ္ၿပီး တကယ့္ လူႀကီး လူေကာင္း စတုိင္က အျပည့္။ ေလာင္းကစားလုပ္ၿပီး အေႂကြးဗရဗ်စ္နဲ႔ လူတေယာက္၏ သမီးေလးကုိ အေႂကြးသိမ္းပစ္လုိက္သည္ေတာင္ အမ်ားက သူ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရေအာင္ အကြက္ဆင္တတ္ေသးသည္။ ၾကည့္ေလ အေဖျဖစ္သူက ဖဲသမား။ အ႐ႈံးက ေျပာျပလုိ႔မရႏုိင္ေအာင္။ လယ္ယာေတြ ေရာင္းကုန္လုိ႔မက အိမ္ဂရမ္ပါ ေပါင္ထားရသည့္ အျဖစ္။ ဘယ္လုိမွ ျပန္မဆပ္ႏုိင္သည့္ အဆံုး သမီးကုိ ထုိးအပ္လုိက္ရသည္။ တကယ္တမ္း သူ႔လူေတြနဲ႔ ဖဲလိမ္႐ုိက္လုိက္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း လွလာကာ တဏွာႀကီးလွေသာ ေဆြမင္း၏ အႀကိဳက္ ထုိဖဲသမားေလး သမီးအလွေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မယားကလည္း သေဘာ တူသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး ဟိုတယ္တြင္ ဖာမေတြနဲ႔ သြားသြားေပ်ာ္ၿပီး အတူတူ ျပန္ျပန္အိပ္ေသာအခါ နာမည္ႀကီးသည့္ ေလးလံုးေရာဂါ ပါလာမည္ကလည္း စုိးသျဖင့္ လုိက္ေလ်ာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဖဲသမား သမီးကုိ အပိုင္ၾကံလုိက္ေတာ့ ပါလာေလသည္။ တင္လွသည္ ဖခင္၏ ဖဲ႐ႈံးေႂကြးကုိ သူမဘဝနဲ႔ ဆပ္ရန္ ေဆြမင္းအိမ္ကုိ ေရာက္လာသည္။
ေဆြမင္းက မျပန္ေသးသည့္ သူမအေဖကုိ ႏွင္လႊတ္သည္။ “ကဲ ခင္ဗ်ားျပန္ေတာ့ေလ၊ ခင္ဗ်ားအိမ္ကုိ က်ဳပ္ မသိမ္းေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊ စိတ္ခ်ျပန္ပါ” အေဖက စိတ္မေကာင္းစြာ ျပန္သြားသည္။ အေဖ ျပန္သြားေတာ့ ေဆြမင္း၏ မိန္းမသည္ အလုိက္သိစြာပင္ ထြက္သြားသည္။ “က်မလည္း အမ်ိဳးေတြ အိမ္ သြားလည္ပါဦးမယ္၊ အလုပ္ေတြ ရွိေသးလုိ႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာမလားပဲ” “မင္းသားကေကာ” “မပူစမ္းပါနဲ႔ရွင္၊ အားလံုးကုိလည္း က်မတုိ႔ ခရီးသြားတယ္လု႔ိ ေျပာလုိက္မယ္” ေဆြမင္း၏ မိန္းမသည္ အျပင္ကုိ အထုတ္ တထုပ္ယူ၍ အျပင္မွ ေသာ့ခတ္ကာ တခါးပိတ္လုိက္သည္။ တင္လွ ရင္ထဲ ေအးစက္လာသည္။ ေျခဖ်ားေတြ ေအးလာသည္။ “လာ ကေလး အိပ္ရမယ့္ အခန္းကုိ ျပေပးမယ္” “က်မ ဘာသာ သြားပါ့မယ္” “ကိုႀကီး လုိက္ျပေပးမွာေပါ့ ကေလးရယ္” တင္လွသည္ သူ႔ကၽြန္ဘဝ ေရာက္ၿပီမုိ႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ ေနာက္ကေန အထုတ္ဆြဲကာ လုိက္ခဲ့ရသည္။ ေဆြမင္းက တံခါးကုိ မခတ္ပဲ ေစ့႐ံု ေစ့လုိက္သည္။ အေပါက္ဝ ေၾကာင္၍ ရပ္ေနေသာ သူမလက္ကုိ ဆြဲသည္။ ေဆြမင္းက ကုတင္ေပၚ ထုိင္လုိက္သည္။ သူမက ေဆြမင္း ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ရပ္ေနသည္။ ေဆြမင္းသည္ သူမကုိ စားမတတ္ ဝါးမတတ္ ၾကည့္သည္။ ခါးထဲမွ လက္ထည့္ကာ သူမအုိးကို ပြတ္သပ္သည္။ “ကၽြန္မ ေၾကာက္တယ္” “ေၾကာက္ရမွာေပါ့ ကေလးရယ္၊ ကေလး ဒိထက္ ေၾကာက္စရာ အခန္းေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳရဦးမွာ” “ဟင့္ ဟင့္ အစ္” ေဆြမင္းက တင္လွ၏ အုိးကုိ ပြတ္သပ္ရင္း ေအာက္မွ ထမီစထဲကုိ လက္ထည့္လုိက္သည္။ ေျခသလံုးမွစတင္၍ ေပါင္သုိ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္တက္သည္။ ေပါင္ကုိ ခပ္ၾကာၾကာေလး ပြတ္သည္။
တင္လွကေတာ့ ေၾကာက္ေနသည္မွအပ ဘာမွ မခံစားမိ။ ေဆြမင္းကေတာ့ ဖာသည္မေပါင္းစံုႏွင့္ အိပ္ဖူးထားသူ ပီပီ အပ်ိဳစစ္စစ္၏ ေပါင္တံအိအိေလးကုိ ဇိမ္ေျပနေျပျဖင့္ ခံစားရင္း ပြတ္သည္။ ဖာသည္မမ်ားကေတာ့ ႀကိဳက္ေသာ္လည္း သူမတုိ႔အဖုတ္ကုိ လုိး႐ံုလုိးသြား ၾကသည္က မ်ားသေလာက္ ေဆြမင္းကေတာ့ သိခ်င္သည္ႏွင့္ ဖာသည္မအဖုတ္ကုိလည္း လွ်ာအစြမ္းျပၾကည့္ခဲ့ေသးသည္။ ေပါင္တံမွ တဆင့္ တင္သားအိအိေလးကို အသာေလးညစ္ရင္း အက်ႌစကုိ လွန္ကာ ဗုိက္သားကို စုပ္နမ္းသည္။ ခုမွ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္ကာစ ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္ တခါမွ မထိေတြ႕ဖူးေသာ တင္လွသည္ အဖုိးႀကီးတေယာက္၏ က်ားငစဥ္းလဲ ပါးစပ္တြင္ လည္စင္းေပးေသာ သမင္ပ်ိဳမေလး သဖြယ္ တဏွာမီး၏ အေလွာင္ကုိ ခံေနရသည္။ ဖင္တံုကုိ ညစ္သည္။ ဗုိက္သားကုိ နမ္းသည္။ ေဆြမင္းက တင္လွကုိယ္ကုိ နည္းနည္းေစာင္းလုိက္ၿပီး အုိးကုိ ၾကည့္၍ ညစ္ကာ ပြတ္သပ္ကစားရင္း ထမီေပၚ ငံု႔နမ္းသည္။ တင္လွအုိးကုိ ေနရာအစံု လုိက္စုပ္နမ္းမိသည္။ “တင္လွ နင့္အုိးကုိ ျပၿပီး ငါ့ကုိ ထမီျဖည္းျဖည္းေလး ခၽြတ္ျပစမ္း” တင္လွသည္ မျငင္းရဲ။ ေနာက္ဘက္လွည့္ကာ ထမီကုိ အသာေလး ခၽြတ္ျပရသည္။ ပန္းေရာင္ စပင္ဒါေလးကလည္း ဖင္တျခမ္းကုိ ဖံုးလ်က္ ရွိေနသည္။ ေဆြမင္း မေနႏိုင္။ ဒူးေထာက္ကာ တင္လွဖင္ကုိ စုပ္နမ္းသည္။ တင္လွသည္ တမ်ဳိးႀကီး ဟုခံစားရေသာ္လည္း ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမလုိးတယ္ဆုိတာကုိ မသိဖူးသမုိ႔ သည္လုိလား ဟုေတြးေနမိသည္။ ဖင္ကုိ နမ္းလုိ႔ ဝေသာ္ သူမကုိ ေရွ႕ဆြဲလွည့္သည္။ စပင္ဒါႀကိဳးေလးကုိ အသာဆြဲခၽြတ္ခ်သည္။ ေစာက္ေမြး ေရးေရး ေပါက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ ေသခ်ာၾကည့္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ ဖူးဖူးေလးက မုိ႔အစ္ေနသည္။
အလယ္တြင္ ရဲတြတ္ေနသည့္ ေစာက္ေစ့က အရည္လဲ့ေနသည္။ ေဆြမင္းသည္ မေနႏုိင္ေတာ့။ အစက တင္လွကုိ အက်ႌေတြ ဘာေတြ ခၽြတ္ခုိင္းၿပီး စိမ္ေျပ နေျပ လုိးဖုိ႔ စဥ္းစားထားေသာ္လည္း တင္လွအဖုတ္ကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ လုိးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားေပၚလာသျဖင့္ တင္လွကုိ ကုတင္ေပၚ တြန္းလဲလုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ပုဆုိးပင့္ကာ ခြလုိက္သည္။ “အု” “ျပြတ္” “အေမ့” တင္လွ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားသည္။ ေလးငါးခ်က္ ဆက္တုိက္ အေဆာင့္ခံရသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ ျပင္းျပင္း လီးက လုိအပ္သည္ထက္ ႀကီးေနသည္ကုိ တင္လွမသိ။ တင္လွမွာ ေမ့လုလု ျဖစ္ရသည္ကုိေတာ့ သိသည္။ ေစာက္ပတ္မွေန တကုိယ္လံုး က်ဥ္တက္ေနသည္။ နားထင္ေတြ ျပတ္ထြက္ကုန္သလုိ ဗုိက္ေၾကာေတြ ျပတ္ထြက္ကုန္သလုိ ခံစားရသည္။ ခပ္ထန္ထန္ မ်က္ႏွာမွ ေမး႐ုိးေထာင္ေနေအာင္ အံႀကိတ္ၿပီး ခါးကုိ ေကာ့ကာ ေဆာင့္သည္။ ေဆြမင္းသည္ ဖာသည္မေတြကုိ မ်ားစြာလုိးဖူးေသာ္လည္း အပ်ိဳစစ္မဟုတ္ၾကသျဖင့္ ဘာဖီးလ္မွ မရဖူး။ ခုေတာ့ ငိုယုိကာ အေမ အေဖအကုန္ တကာ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနေသာ တင္လွကုိ ၾကည့္ရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္သည္။ တခ်ီၿပီးေတာ့ တင္လွကုိ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ နားသည္။ အေမာေျပေသာ္ ေနာက္တခ်ီ ဆက္ဆြဲသည္။ ဒီတခ်ီနားေတာ့ တင္လွလက္ကုိ ယူကာ လီးကုိင္ခုိင္းထားသည္။ တင္လွက မရဲတရဲကုိင္ထားေပးသည္။ “ေစာက္ပတ္နဲ႔ေတ့ထားေလ” လီးက ေပ်ာ့ေခြေနေသာ္လည္း ေဆြမင္းကေတာ့ မေလ်ာ့။ ေစာက္ပတ္နဲ႔ကုိ ေတ့ထားေစသည္။ “ေကာင္းလား” သူမ မေျဖရဲ။ ေျဖစရာ မရွိ။ ဒါက ေမးခြန္း မဟုတ္ဟုထင္သည္။ “ေကာင္းလား ေျဖေလ ေမးေနတာကုိ” သူမ ေခါင္းညိတ္သည္။ “ေကာင္းရမွာေပါ့၊ ဒီလုိေလးလုပ္” ဆုိကာ လီးကို ကြင္းတုိက္ခုိင္းသည္။
တင္လွက မရဲတရဲ လုပ္ေပးသည္။ နည္းနည္းခ်င္းစီေတာ့ သင္ေပးရမည္။ လွ်ာထုတ္ခုိင္းကာ လ်ာခ်င္းထိကစားေပးသည္။ တင္လွအုိးကုိ ကုိင္ထားၿပီး ေတ့ထားရင္းမုိ႔ လီးက ျပန္ေတာင္လာသည္။ တင္လွက လီးကုိ လြတ္လုိက္သည္။ သူက ျပန္ကုိင္ခုိင္းသည္။ တင္လွ ျပန္ကုိင္သည္။ တင္လွ လက္ထဲမွေန၍ တင္လွေစာက္ဖုတ္ကုိ လွမ္းလုိးသည္။ “အရင္းနည္းနည္းတုိးကုိင္” တင္လွက လက္တဆုပ္စာနီးပါးႀကီးသည့္ လီးကုိ အရင္းတုိးကုိင္သည္။ “လေမြးေတြ မကုိင္ပါနဲ႔ေလ” ေဘးတေစာင္းလုိက္ ခံေပးရသည္။ လီးက အဖုတ္ထဲ စိမ္ေနသည္။ လေမြးကုိ သပ္တင္၍ အရင္းတြင္ ဆုပ္ကုိင္ထားသည္။ ေဆြမင္းက အုိးကုိ ကုိင္ကစားရင္း လုိးသည္။ လီးကုိင္ခုိင္းၿပီး အဖုတ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထည့္လိုးရင္း အုိးကစားေနရာမွ ဖင္ေပါက္ကုိ ႏိႈက္ကစားသည္။ တင္လွက ေၾကာက္သည္။ စအုိဝတည့္တည့္ လက္ခလယ္ျဖင့္ ထိုးေမႊသည္။ မၾကာပါ။ မင္းေဆြက ဖင္ႏိႈက္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ သူမ ပါးစပ္ကုိ အတင္းပိတ္ထားမိသည္။ “နမ္းၾကည့္ နင့္ဖင္နံ႔က ေမႊးေနတာပဲ လုိးခ်င္လာၿပီကြာ” တင္လွ ေၾကာက္သျဖင့္ လက္အုပ္ခ်ီေတာင္းပန္သည္။ “အဟီး အဲလုိလုပ္ေတာ့ ငါ ပုိမေနႏုိင္ေတာ့ဘူးကြာ လွည့္” သူမကုိယ္ကုိ တြန္းက လွည့္သည္။ ေဆြမင္းသည္ ထထုိင္ကာ သူမအုိးတလံုးကုိ ပင့္၍ ဖင္ေပါက္ကုိ ၿဖဲၾကည့္သည္။ ၾကည့္ၿပီး ကစားေသးသည္။ ေနာက္တံေတြးေထြးခ်ကာ ဖင္ေပါက္ကုိ လူးသည္။ “စိမ္ထားခ်င္စိတ္ေပါက္လာၿပီကြာ” လီးထိပ္ျဖင့္ တင္လွဖင္ေပါက္ကုိ ေမႊ႕ေပးသည္။ တင္လွမွာ ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ အိပ္ယာခင္းလႊားကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲ သံေခ်ာင္းထုိးထည့္သည့္အလား နာလြန္းသျဖင့္ သူမေအာ္ငုိရသည္။ ေဆြမင္းက သူမေခါင္းကို ေခါင္းအံုးျဖင့္ အုပ္၍ ဖင္ကုိ မရမက လိုးသည္။ ခုနက ေစာက္ပတ္ တခုလံုးပူက်စ္ေနေအာင္ ဆက္တုိက္လုိးခံရၿပီးေနာက္ တဆက္တည္း ဖင္ပါ ဆက္ဆြဲခံရေသာ တင္လွမွာ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးလည္းျဖစ္ အပ်ိဳစင္လည္းျဖစ္ ခုမွ ၁၇ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။
ေဆြမင္းက ဖင္ကုိ ၿဖဲကာ လုိးသည္။ အေစာင္းလုိက္ လုိးရာမွ ကုန္းေနေအာင္ ေနခုိင္းကာ ဖင္ကုိ ၿဖဲသည္။ ဖင္ေပါက္ကပင္ နည္းနည္းဟလာသည္အထိ ၿဖဲကာ လီးကုိေတ့ၿပီး ဖိထည့္သည္။ “အာ ေသၿပီ အေမ့ အာ ေသ ဟီး အာ..” တင္လွမွာ ငိုလုိ႔ မဆံုးႏုိင္။ ေဆြမင္းမွာ ငုိေလ အားရေလ ျဖစ္ေနသမုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဖင္ကုိ လုိးသည္။ ဖင္က အသစ္ေလးမုိ႔ လီးကေတာ့ တဝက္နီးပါး မွ်သာ ဝင္သည္။ လုိးလုိ႔ေတာ့ ေကာင္းသည္။ က်ပ္က်ပ္ေလး။ ေအာ္လုိက္တာကလည္း စံုလို႔။ တင္လွက လူသာ မက။ ဖင္ပါ လွသည္။ ေဆြမင္းက လီးကုိ ထုတ္ကာ ဖင္ၿဖဲၾကည့္သည္။ ညိဳတုိတုိ ခေရပြင့္ေလးမုိ႔ ေဆြမင္း တခ်က္ငံု႔နမ္းလုိက္သည္။ ၿပီးမွ ဆက္လုိးသည္။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ တင္လွသိပ္ မေအာ္ႏုိင္ေတာ့။ သူလည္း အရွိန္ရလာၿပီမုိ႔ ဖင္ထဲၿပီးထည့္လုိက္သည္။ လီးကုိ မထုတ္ဘဲ ဖင္ထဲစိမ္ထားကာ ေဘးတေစာင္းဆြဲအိပ္ၿပီး အုိးကုိအခြလုိက္ အိပ္သည္။ သူက တင္လွလက္ကုိယူကာ တင္လွအဖုတ္အား ျပန္ပြတ္ခုိင္းထားရင္း သူကေတာ့ ေအာက္ကတဖက္မွ တင္လွႏုိ႔ကုိ တလံုးခ်င္း ကုိင္ကာ တဖက္မွ တင္လွအုိးကုိ ကစားေပးေနသည္။ ဖင္ထဲကုိ လရည္ေတြလည္းထည့္ထား လီးကလည္း နည္းနည္းေပ်ာ့ေနခ်ိန္ျဖစ္သည့္အခါ လီးက ကၽြတ္ထြက္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဆြမင္းက မရမက သိပ္ထည့္ထားသည္။ တင္လွကေတာ့ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ နာလည္းနာသျဖင့္ ငိုေန႐ံုမွအပ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္။ သို႔ေသာ္လည္း ငုိေနေသာ သူမအား ေဆြမင္းကေတာ့ အနမ္းမပ်က္။ သူမ ဖင္ထဲ စိမ္ထားေသာလီးက မၾကာခင္ ျပန္မာလာသည္။ ေဆြမင္းက တခ်က္ခ်က္ ေတာ့ေတာ့သည္။ ေတာ့ရင္း နည္းနည္းစီ စေဆာင့္သည္။ ေဆြမင္း ဖင္ကုိ တခ်ီအၿပီး ဆြဲျပန္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ ႏွစ္ခ်ီ ဖင္ႏွစ္ခ်ီၿပီးေတာ့ ေဆြမင္းက အနားယူသည္။ တင္လွကုိ ေရခ်ိဳးခုိင္းထားသည္။ သူကေတာ့ ဆတ္သားေျခာက္ေက်ာ္ေလးစားရင္း ဘလက္ေလဘယ္ကုိ ေသြးပူ႐ံုေလး ငံုသည္။
တင္လွက ေရခ်ိဳးၿပီး ေရေျခာက္သြားေအာင္ ပုဝါျဖင့္ သုတ္ေနစဥ္ ေဆြမင္း ေနာက္ကေန ေရာက္လာသည္။ ေနာက္ကေန သူမကုိဖက္သည္။ သူမအုိးကုိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကစားသည္။ အုိးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ဆြဲခါသည္။ လံုးေခ်သည္။ အထက္ကုိ ဆြဲမသည္။ ညစ္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ထြက္လာၾကသည္။ တင္လွကုိ နံရံတြင္ တြန္းကပ္လုိက္သည္။ တင္လွႏုိ႔ကုိ ေအာက္မွေန၍ အေပၚကုိ ပင့္သည္။ လက္ေခ်ာင္ တေခ်ာင္းခ်င္းစီ ဆုပ္ကုိင္သည္။ လက္ေခ်ာင္းေတြ ျမဳပ္ေနေအာင္ ညစ္သည္။ ႏုိ႔သီးကုိ လက္ဖ်ားျဖင့္ ေခ်သည္။ ေဘးတြင္ တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ တင္လွလက္ကုိ ယူကာ တဖက္ကုိ လီးကုိ ေသခ်ာကုိင္ခုိင္းသည္။ တဖက္ကုိ လျပြတ္ကုိ ကုိင္ခုိင္းသည္။ လျပြတ္ကုိ ေျဖးေျဖးေျခခုိင္းသည္။ လီးတံကုိ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ကစားခုိင္းသည္။ သူက တင္လွႏုိ႔ေတြကို တလံုးစီ ေသခ်ာကစားသည္။ ညာႏုိ႔သီးေခါင္းေလးကုိ စစုပ္သည္။ ႏုိ႔သီးကုိ ကုိက္သည္။ ႏုိ႔သီးအံုေလးကုိ စုပ္ကာ လ်ာျဖင့္ ႏုိ႔သီးကုိ ကလိသည္။ “အြန္ အာ အ” တင္လွဆီမွ အသံထြက္လာသည္။ လီးကုိ ကုိင္ထားေသာလက္က နည္းနည္းၾကမ္းလာသည္။ ႏုိ႔တလံုးကုိ ဆက္စုိ႔ေပးရင္း လက္တဖက္ကုိ အေပၚတက္ကာ တင္လွႏႈတ္ခမ္းေတြကုိ ထိကစားသည္။ အထက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိလုိက္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ဖိလုိက္ လုပ္သည္။ တင္လွ အသက္႐ႈျမန္လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းကုိ တင္လွပါးစပ္ထဲ ထည့္သည္။ တင္လွက စုပ္သည္။ ေဆြမင္းက ႏုိ႔ကုိ မျပတ္တမ္းစုိ႔ကာ လ်ာျဖင့္လည္း ကစားေပးသလုိ အားျဖင့္လည္း ဆုပ္နယ္သည္။ တင္လွလက္က လီးကို အေသဆုပ္ကုိင္ တတ္လာသည္။ တင္လွ၏ ဆီးခံုမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ ေဆြမင္းက တင္လွပါးစပ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထည့္လုိက္သည္။ တင္လွက ငံုထားသည္။ ထုိလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ထုတ္၍ တင္လွေပါင္ၾကားထဲ ထည့္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲကုိ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုးထည့္ကာ တင္လွကုိယ္ကုိ ဆြဲပင့္သည္။
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ခ်က္ခ်င္းျမဳပ္သြားသည္။ သူပင့္တင္ေသာ္လည္း တင္လွသည္ ေစာက္ဖုတ္ကုိသာ ဖိခ်ေနေတာ့သည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ထုတ္၍ တင္လွပါးစပ္ထဲ ျပန္ထည့္သည္။ တင္လွက ျငင္းခ်င္သလုိရွိေသာ္လည္း သူက ႏုိ႔ကုိသာ ဖမ္းဆြဲစုပ္ေနေသာေၾကာင့္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ စုပ္သည္။ သူက တင္လွပခံုးကုိ ႏိႈက္ခ်သည္။ တင္လွက အသာတၾကည္ ထုိင္ခ်သည္။ တင္လွက လီးကုိေတာ့ မလြတ္တမ္း ကုိင္ထားသည္။ သူက ေမးေစ့ကုိ ျခံဳကုိင္၍ မ်က္ႏွာကုိ နည္းနည္းဆြဲေမာ့သည္။ တဖက္ျဖင့္ လီးကုိကုိင္၍ ထိပ္ဖ်ားကုိ တင္လွႏႈတ္ခမ္းေပၚ တင္လုိက္သည္။ တင္လွက ပါးစပ္ကုိ အသာဟေပးသည္။ သူ လီးကုိ နည္းနည္းခ်င္းစီ တင္လွပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္သည္။ လက္တဖက္ျဖင့္ တင္လွေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စလုိးသည္။ တင္လွက မ်က္ဝန္းနက္နက္ျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။ သူ လီးကို ဆြဲထုတ္ကာ တင္လွ၏ ထူျပစ္ျပစ္ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လီးထိပ္ျဖင့္ ေတ့ရင္း အသာဖိပြတ္ကစားသည္။ တင္လွက လ်ာထုတ္လာသည္။ တင္လွ လ်ာေပၚ သူ႔လီးကုိ တင္လုိက္သည္။
တင္လွက လီးထိပ္ကုိ လ်ာျဖင့္ ဝိႈက္လ်က္ေလသည္။ ေဆြမင္းက တင္လွကုိ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ လုိးၿပီးေနာက္ သူ႔အိမ္ကုိ ပံုမွန္ ျပန္လည္ပတ္ေစသည္။ “ေဖေဖ” “ဘာတုန္း” “အေဖ့ကုိ လူ႐ုိးႀကီးမွတ္ေနတာ တင္လွကုိ လုိးေနတာမ်ား နည္းကုိ စံုေနတာပဲ” “မင္း ဘယ္ ဘယ္” “ကၽြန္ေတာ္လည္း တင္လွကုိ” “ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္” “လုပ္ပါ အေဖရာ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ား ေလ်ာက္ေျပာပစ္မွာေနာ္” “မင္း ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတာပဲ” “အေဖ့သားပဲဗ်ာ” “ဒီေတာ့ မင္းဘယ္လုိ ျဖစ္ခ်င္လဲ” “တင္လွကုိ ရဖုိ႔ အေဖ မသာမာနည္းေတြသံုးထားတာ မသိေစခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္႐ုိးပံုတဲဆီကုိ တင္လွကုိ တလေလာက္ေခၚသြားခ်င္တယ္” “မင္းကြာ” “ဒုိးၿပီ ဒက္ဒီ” သုိ႔ျဖင့္ တင္လွကုိ ေဆြမင္း၏သား မင္းေဆြက ေကာက္႐ုိးပံုထားေသာ တဲတြင္ တစ္လကုိးသီတင္း စိတ္တုိင္းက် လင္မယားလုပ္တတ္းကစားေလသည္….ျပီး။
