မော်ကြီး ဇော်ဝိတ်တို့အိမ်ကို အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ ရောက်ခဲ့တာပါ ။ ငယ်သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်နဲ့ ဇော်ဝိတ်က မော်ကြီးကို သူတို့အိမ်မှာ နေဖို့ ခွင့်ပြုခဲ့တယ် ။ ဇော်ဝိတ်ရဲ့ မဟေသီ မသက်ကလည်း မော်ကြီးအပေါ် ဟိုးအရင်ထဲက ကောင်းတယ် ။ သူတို့ အိမ်ကို လာရင် ရှိတာအကုန်ချကျွေး ပွင့်လင်း သဘောကောင်းခဲ့တယ် ။ အခုဟာက မော်ကြီးလို ထောင်က ထွက်လာတဲ့လူတယောက်ကို သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ကူညီဖို့ လက်ခံဖို့ မပြောနဲ့ ဆေးဖေါ်ကြောဖက်တောင် လုပ်ချင်ကြတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဇော်ဝိတ်တို့ လင်မယားကတော့ အရင်က အတိုင်းဘဲ ။ နေစရာပေး ထမင်းကျွေးထားတယ် ။ ဇော်ဝိတ်ကဘဲ မော်ကြီးကို အလုပ်ရှာပေးတယ် ။ သူအလုပ်များတဲ့ကြားက […]
Month: December 2019
အခန္႔မသင့္ရင္
က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ..။ က်ေနာ့္ အိမ္မွာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးတစ္လံုး ရွိတယ္ဗ်..။ အရင္တုန္းက ရယ္ဒီမိတ္ေတြထက္ ခ်ဳပ္ဝတ္ၾကတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ အေမက ကိုယ္တိုင္လည္းခ်ဳပ္တတ္ေနေတာ့ စက္ဆိုင္ မအပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္တယ္။ အစ္မလည္း အစက ေဘးကဝိုင္းကူရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူလည္း ကိုယ္တိုင္ ခ်ဳပ္တတ္သြားတယ္..။ ဆိုေတာ့ကာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးက အေမက သံုးလိုက္ အစ္မက သံုးလိုက္နဲ႔ အိမ္ေလးထဲမွာ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္နဲ႔ ေန႔တိုင္းနီးပါး ျမည္ေနတတ္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ခ်ာတိတ္ေပါက္စအရြယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္ျမည္သံႀကီးကို စိတ္ဝင္စားၿပီး အေမနဲ႔ အစ္မတို႔ အဝတ္ခ်ဳပ္ေနတိုင္း အပ္ခ်ဳပ္စက္နားမွာ ရွိေနတတ္တယ္..။ အပ္ခ်ဳပ္စက္ရဲ႕ ေျခနင္းကို နင္းလိုက္တိုင္း ေဘးက အဝိုင္းႀကီးလည္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီးလည္း သေဘာေတြက်လို႔….။ ေနာက္ပိုင္းလည္းက်ေရာ အေဖက အရုပ္ေတြ ခဏခဏဝယ္ေပးေတာ့ အာရံုက […]
ခယ်မချောလေး
ဖုန်းကျော်စွာ မနေ့က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ယခုတိုင် သတိရ မြင်ယောင်နေတယ် ။ အထိအတွေ့တွေကို ယခုတိုင် ခံစားမိနေတယ် ။ ဒါတွေကို ပြန် စဉ်းစားတိုင်း ပြန်တွေးတိုင်း မြင်ယောင်တိုင်း ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထပြီး စိတ်တွေ ထကြွလာမိရတယ် ။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ပြင်းထန်လာတယ် ။ မနေ့က ။ မိန်းမနဲ့ အကြီးအကျယ် စကားများတယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာရဲ့ မိန်းမ စိမ်းဝေခင်သည် ဖုန်းကျော်စွာကို အသေနိုင်တယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာက စိမ်းဝေခင် ထိုင်ဆို ထိုင်ရတယ် ။ ထဆို ထရတယ် ။ ဖုန်းကျော်စွာက စိမ်းဝေခင်ကို ရဖို့ ကျောင်းမှာတုံးက အသေအလဲ ကြိုးစားခဲ့ရတာ ။ စိမ်းဝေခင်က ကျောင်းတုံးက နံမည်ကြီး တယောက် […]
မနေတတ်အောင်
နိုဗိုတယ်ဟိုတယ် ရန်ကုန် စားသောက်ခန်းထဲမှာ လူသိပ်မရှိဘူး ။ တိုးရစ်အုပ်စုတစုဘဲ စားပွဲဝိုင်းတဝိုင်းမှာ ရန်ကုန်ခရီးသွား လမ်းညွှန်စာအုပ်လေးတွေ ဖွင့်ဖတ်ပြီး စကားပြောနေကြသည် ။ ပူစီ သူ့လက်က ရွှေရောင် အိုမီဂါနာရီကို တချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ ၁၀နာရီသုံးဆယ့်ငါးမိနစ် ။ ချိန်းထားတာက ၁၀နာရီခွဲတိတိ ။ ချိန်းတဲ့အချိန်ထက် ၅မိနစ် ကျော်နေပြီ ။ ပူစီသည် အချိန်ကို လေးစားသည် ။ အချိန်တိကျအောင် အမြဲ ဂရုစိုက်သူ ။ ကိုယ်တိုင်လည်း နောက်မ ကျတတ်သလို တခြားလူ နောက်ကျရင်လည်း မကြိုက်ဘူး ။ စောစောက စားပွဲထိုးလေး လာချပေးသွားတဲ့ ကပါချီနိုခွက်ကို သူမထိရသေး ။ စိတ်စောနေသည် ။ သူလာစောင့်နေတာက အလုပ်အတွက် ။ အလုပ်ကို သူအမြဲ […]
အခ်ိန္လြန္ေနာင္တ
အိမ္ေထာင္ၿပဳၿခင္းသည္ ေဆးမွင္စုတ္ထိုးသလိုဘဲ လုပ္မိရင္ ေနာင္ၿပင္ဖို႕ ခက္သည္ တဲ႕ ။ ၿမရည္ႏြယ္ တေယာက္ မိုးဟိန္းကို ယူမိတာ မွားၿပီလို႕ သူတို႕ယူလိုက္ၾကၿပီး တလမၿပည္႕ခင္ သိလိုက္သည္ ။ မိုးဟိန္းကို အေဖက စစ္တပ္ဖက္က ၾကီးၾကီးမာစတာ အေမက ရတနာကုန္သည္မ်ိဳးရိုး ဆိုၿပီး အထင္ၾကီးၿပီး ၿမရည္ႏြယ္ လက္ခံခဲ႕တာပါ ။ မိဘဂုဏ္ရွိန္ကေတာ႕ ၿမရည္ႏြယ္ အထင္ၾကီးခဲ႕တဲ႕အတိုင္း ၿမင္႕မားသည္ ။ ေငြေၾကးလည္းခ်မ္းသာသည္ ။ ဒါေပမယ္႕ မိုးဟိန္းသည္ ၿမရည္ႏြယ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မထားႏိုင္ ။ မိုးဟိန္းရဲ႕ ေဒါသတၾကီးေအာ္ဟစ္ ဆူပူတာေတြ အရက္အလြန္အကြ်ံေသာက္တာေတြ ကိုယ္ထိလက္ေ၇ာက္ ႏွိပ္စက္တာေတြကို ၿမရည္ႏြယ္ ရင္ဆိုင္ရေတာ႕ သည္လူကို ယူမိတာ အမွားၾကီး မွားၿပီလို႔ ေနာင္တၾကီးၾကီး ရရသည္ ။ […]
ကောင်းလိုက်တာမရယ်
မေစိမ်းသည် ညီမ အငယ်ဆုံး မေညို က သူ့ယောကျ်ား ဦးဆန်နီကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေနှောင်း ရဲ့ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းက သူ နဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည် ။ မေစိမ်းလည်း မအံ့သြပါဘူး ။ လူတွေ အသီးသီးဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကိုယ် ရှိနေကြတာဘဲလေ ။ လူတွေက ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်မပြောကြလို့ပါ ။ သူ့ဟာနဲ့သူ အခက်အခဲတွေ ရှိကြစမြဲပါ ။ မေစိမ်း ဆိုရင်လည်း ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နေ့မအိပ်ညမအိပ် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော်လေး ကြီးပွားလာခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမယ့်အချိန် […]
ကောင်းလိုက်တာမရယ်
လေဆိပ် က နေ အရိုက်ဗယ် ကို ထွက် လိုက်တာနဲ့ မ ကို တွေ့ ရတယ်၊ …ကို ရယ် ..လွမ်းတယ် ကွာ.. …ကို လည်း တူတူ ပါပဲ မရယ် မ ကို လွမ်းနေတာ… …ဟင်း တွေ့ တော့ မှ ပိုပြ နေတာလား.. ကို စကား မပြောတော့ ပါ၊ မ ကိုယ်လေး ကိုပဲ ထွေးပွေ့ ပြီး မ နူတ်ခမ်း နုနု လေး တွေကို သူ့ နူတ်ခမ်း အစုံ နဲ့ ဖိကပ် နမ်းလိုက်တယ်၊ မ ရဲ့ နူတ်ခမ်း အစုံ ကလည်း အားတက် […]
ပြင်းပြလာသည်
အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတခြံရှေ့သို့ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတလုံးရှိနေသော်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် ခြံစပ်ထိ စိုက်ပျိုးထားသည့် ရွက်လှပင်များ၊ ကိုရန်ကြီးပင်များ၊ ဖလံတောင်ဝှေးပင်များကြောင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးမှာ အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်၏ လည်ပေါ်နေရာလောက်သာဖြစ်၍ နေရလေသည်။ ခြံစည်းရိုးမှာ မဒမတိုင်နှင့် ဝါးကပ်တိုင်များ ကာရံထားပြီး ခြံတံခါးမှာမူ ဖွင့်ထားသဖြင့် ထိုသူမှာခြံဝင်းအတွင်းသို့လျှောက်ဝင်ခဲ့လေသည်။ ” တင္လေွရ.. ဟေ့ တင္လွ “ခြံထဲသို့ လှမ်းမျှော်၍ ခေါ်လိုက်ပြီး အတန်ငယ်မျှ နားစွင့်လိုက်သည်။ အထဲမှ အသံမကြားရသဖြင့် ထိုသူက ထပ်၍ ခေါ်ပြန်သည်။ ” တင္လေွရ.. တင္လွ မရွိဘူးလား “” အကိုခင်ရွှေလား.. လာလေဝင်ခဲ့လေ.. “အထဲမှ […]
တားမနိုင်ဆီးမရ
ဒီဇာတ်လမ်းလေးက နယ်စပ်မြို့ကလေးတစ်မြို့ရဲ့ မိသားစုတစ်ခုအတွင်းမှာ စတင်သန္ဓေတည် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်နိုင်ငံနှင့်အဆက်အသွယ်ရှိပြီး အောင်မြင်နေသောစီးပွါးရေးလုပ်ငန်းအတော်များများကို နယ်စပ်အခြေစိုက် အဖွဲ့အစည်း အသီးသီးနှင့် ပေါင်းပြီး နှစ်ပေါက်တစ်ပေါက် လက်ဝါးချင်းရိုက်ကာ လုပ်ကိုင်နေခဲ့သည့် ကိုမျိုးဇော်နောင်နှင့် သူ့မိန်းမသဉ္ဇာခိုင်တို့ လင်မယား မူးကြောင်ရူးကြောင် ထင်ရာစိုင်းရာကနေ ဒီဇာတ်လမ်းလေး အစပြုခဲ့ခြင်းလို့ ဆိုနိုင်သည်။ မျိုးဇော်နောင်(ကိုဇော်) က အသက်၄၀ ဝန်းကျင်ခန့် အသားလတ်လတ် နှာတန်ပေါ်ပေါ် အရပ်မနိမ့်မမြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် ခပ်တောင့်တောင့်နှင့် ကြည့်ကောင်း ရှုပျော်သော ဥပဓိရုပ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လူရည်လည်သလောက် ထက်ထက်မြက်မြက်လည်းရှိကာ အပေါင်းအသင်းဆန့်သူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ထိုင်း မြန်မာ နှစ်နိုင်ငံနယ်နိမိတ်ချင်း ဆက်စပ်လျက်ရှိသည့် နယ်စပ်လိုနေရာမျိုးမှာ အဖွဲ့အစည်းပေါင်းစုံနှင့်ပေါင်းပြီး တရားဝင်တာရော တရားမဝင်တာရော အရောင်းအဝယ်နှင့်စပ်လျဉ်းသည့် လုပ်ငန်းအမျိုးမျိုးလုပ်၍ စီးပွါးဖွေရှာနိုင်ခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်ပါသည်။ သူ့မိန်းမသဉ္ဇာခိုင်လည်း ရုပ်ရည်အားဖြင့် […]
ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္
“ကိုရင္သာေအး… ဘယ္မွာလဲ… က်ဳပ္ ေသခ်ာ မျမင္ရဘူးေတာ့္…” “ငါ ဒီမွာပါဟ… ေအးဘံုရယ္… နင့္မွာလည္း… လကလည္း သာတယ္… လက္ထဲမွာ ဓါတ္မီး ရိွသားနဲ႔ ေသခ်ာ ထိုးၾကည့္ေလဟ…” “ေအးပါေတာ္… လာပါျပီ… ေတာ္က ဘယ္ေနရာေတြ ေခၚမွန္းမွ မသိတာ…” ေန႔လည္ေန႔ခင္း ပူျပင္းတဲ့ လယ္ကြင္း ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးက အခုေတာ့လည္း လသာသာ ညကေလးမွ ေလေအးေတြ တိုက္လို႔ ခ်မ္းေအးေနသည္။ ရြာနဲ႔ အတန္ငယ္ လွမ္းေသာ ကိုရင္သာေအးတို႔ လယ္ကြင္းေတြ ရိွရာ ေအးဘံုမ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သမီးရည္းစား တို႔ ထံုးစံအတိုင္း ခ်စ္ရည္လူးဘို႔ေပါ့။ ကိုရင္သာေအးက လူပ်ဳိၾကီး တစ္ေကာင္ၾကြက္။ ေအးဘံုမ က မုဆိုးမ မိခင္အိုၾကီးႏွင့္ အတူ ေနသူေလ။ […]