လာ.. မမ ေရာက္ျပီ တက္ရေအာင္..“အင္.. ဘယ္ကို တက္ရမွာတုန္း..” “မြန္း ေျပာတဲ့ဆိုင္က ဒီတိုက္ေလ မမ.. မျမင့္ပါဘူး ပထမထပ္မွာ..” “ေအာ္.. မမက ဆိုင္ ဆိုေတာ့ ေျမညီပဲ ထင္တာေလ.. ရပါတယ္ မြန္းရဲ့.. ျမင့္လည္း ျမင့္ေပါ့.. မမ တက္ႏိုင္ပါတယ္..” “ဟုတ္.. လာ မမ..” ခင္မင္သူမ်ားက မြန္း ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကသည့္ ေငြလမင္း ဆိုေသာ ေကာင္မေလး၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ တိုက္ခန္း ေလွခါးကို ေရွ႕မွ တက္သြားသည္။ အသက္ (၂၀) အရြယ္၊ အရပ္ (၅)ေပ ျပည့္ရံုကေလးႏွင့္ လူေကာင္ကလည္း က်စ္က်စ္ သြယ္သြယ္ေလး၊ ပုခံုး ထိ ေရာက္ရံု ဆံပင္ ေျဖာင့္စင္းစင္းေလးကို ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ စု […]
Month: October 2019
ရှက်ပြုံးလေးတစ်ပွင့်
ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော်ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲရှိပါသေးတယ်။ကျွန်တော့်မိထွေး မှာ သမီးတစ်ယောက်ပါလာပါတယ်။သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ရွယ်တူပါပဲ။မေမေ့နေရာကိုအစားဝင်လာတဲ့သူ ဖြစ်လို့ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်လုံးဝကြည့်လို့မရပါဘူး။နည်းနည်းအရွယ်ရောက်လာတော့မှ မေမေလေးရဲ့စေတနာ တွေ၊မေတ္တာတွေကိုနားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ဟိုကောင်မလေးသီရိနဲ့ကတော့ တစောင်းစေးနဲ့မျက်ချေးပေါ့။ကျွန်တော်က ကိစ္စတော်တော်များများမှာအလျှော့ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့ကျွန်တော့်ကိုဘယ်လိုမှကြည့်မရပါဘူး။သူ့အမေက ကျွန် တော့်ကိုအရေးပေးလို့လားမသိပါ။ ထားပါတော့လေ..ဒါတွေကငယ်ငယ်တုန်းကပါ။ အခုတော့ကျွန်တော်ရောသူပါ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာတက်နေကြပါတယ်။ကျွန်တော်ကဒုတိယနှစ်၊သူကပထမနှစ်ပေါ့ ကျွန်တော့်မှာလည်းရည်းစားလေးဘာလေးနဲ့ပေါ့။သူကတော့ရှိသလိုလိုပဲ။ခက်တာက ကျွန်တော့်ကောင်မလေးက စာဂျပိုး ဗျ။ရုပ်ရှင်လည်းမကြည့်ရ။ပန်းခြံလည်းခေါ်မရနဲ့တော်တော်လေးတင်းတယ်ဗျာ။ဒါနဲ့ တစ်နေ့…. ‘ချစ် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရအောင်လေ’ ‘မနက်ဖြန် ကျူတိုရီရယ်ရှိတယ်ကွာ။မကြည့်ချင်ပါဘူး။ပြီးရင်မောင်ကလက်သိပ်သရမ်းတာပဲ’ ‘မဟုတ်တာကွာ။ကျူတိုရီရယ်ကဘာအရေးလဲ။လိုက်မှာလားမလိုက်ဘူးလားပြော’ ‘မလိုက်ချင်လို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ကြောက်လို့ပါ။’ ‘ဒါဆို ကန်တင်း သွားမယ်လေ’ ‘မောင်ကလည်းကွာ ဟိုဟာတွေလာနေလို့ နောက်မှနော်အခုစာကျက်လိုက်အုံးမယ်နော်’ ‘အေးပါကွာ၊ပြန်ရင်ကောလိုက်ပို့ရမလား’ ‘မပို့နဲ့ ဖေဖေဝင်ကြိုလိမ့်မယ်’ ‘သွားပြီ။ဒီနေ့တော့ဘူပိတ်ပြီ ‘လို့စိတ်ထဲကနေရေရွတ်ရင်း ဖဲရှုံးလာတဲ့မျက်နှာနဲ့ ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ အပေါ်ဆုံးထပ်တက်ပြီးဆေးလိပ်သောက်မယ်ဆိုပြီး တက်လာရာ အပေါ်မှာလူရှင်းနေတာကိုတွေ့ရပါတယ်။ ဖြတ်လျှောက်လာရင်း အသံကြားလို့အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်ရာ အတွဲတစ်တွဲကိုတွေ့ရပါတယ်။ အောင်မယ်..ဒင်းကပေါက်စီစားနေပါလား။ကောင်မလေးမျက်နှာကိုတော့မမြင်ရဘူးပေါ့။ဟိုကောင့်လက်ကလည်း အငြိမ်ကိုမနေဘူးကောင်မလေးပေါင်ကြားထဲမှာ။ဆော်လေးကလည်းအလိုက်သိပါ့ […]
ကောင်းစေချင်လို့ပါ
ဒေါ်စီစီလှိုင် အိပ်ရာက ထပြီး ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်လိုက်တယ် ။ သွားတိုက်ရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ် ဝတ်ရုံကို ဖြေချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ တကိုယ်လုံးကို မြင်နေရတဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ကြီးထဲမှာ အဝတ်မဲ့ နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိတယ် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အိကျနေ ပေမယ့် လုံးဝန်းနေဆဲဘဲ ။ နို့သီးခေါင်း နီနီလေးတွေကလည်း တပ်မက်စရာ ကောင်းတုံးဘဲ ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ နေခဲ့လို့ ဝမ်းပျင်သား ကလည်း ခပ်မို့မို့လေး ရှိနေပေမယ့် ကြည့် လို့ ကောင်းဆဲဘဲ ။ ခါးက သိပ် မသေးတော့ပေမယ့် တုတ်တုတ်ကြီးလည်း မဖြစ်သေး ။ တင်ပါးကြီးတွေကတော့ စွင့်ကား ထယ်ဝါနေဆဲဘဲ […]
အတင့္တို႔ျဖစ္ပံု
ဆရာႀကီးစိန္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ပင္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီးၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဟုသာေခၚေနရေသာလည္း အသက္မွာ(၃၄)ႏွစ္ခန္႕ သာရွိေသးသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ အသားညိဳညိဳၿဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစ မဟာနဖူးၿဖင့္ ခန္႕ထည္သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ဘိုးေတာ္ႀကီးတစ္ဦး၏ေနာက္တြင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရင္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီလိုက္ပါခဲ့ရာမွ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ ဂ်င္ေအာင္ၿဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္သားၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ဆရာ ဘိုးေတာ္ႀကီးမွာ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေတာင္တက္သြားသည္မသိ၊ ဂ်င္ေအာင္ ကေတာ့သူ့ဝမ္းသူေက်ာင္းကာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူၿဖစ္၍ပင္ေနေတာ့သည္။ ယခုလည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿမိဳ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ့ႏွင့္မနီးမေဝး ေက်းရြာႀကီးတစ္ရြာႏွင့္ တစ္ေခၚေလာက္ေဝးေသာ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚရွိ ေစတီတစ္ဆူေဘးတြင္ ခိုင္ခန့္ေသာတဲႀကီးတစ္လံုး ေဆာက္ကာ သတၱဝါမ်ားကို ကယ္မေနေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေယာဂီေရာင္အက်ႌ ႏွင့္ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုတီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားတတ္သည္။ […]
အေနနီးလို႔
ျမိဳစြန္တေနရာ အေဝးေျပးလမ္းမျကီး အေနာက္ဖက္ ပ်ံက်ေစ်းေလးက ေရာင္းသူဝယ္သူ အသံေပါင္စံုနဲ႔ ဆူညံေနတာဗ်ိဳ႕။က်ဳပ္လည္း မိန္းမကို ေစ်းခင္းေပးျပီး အိမ္ျပန္ဖို့ နုတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ” မခ်ိဳ ငါျပန္ျပီ ေန့လည္က်မွ လာေတာ့မယ္ “ ” အင္းပါ ကိုေမာင္ျခိမ့္ … အိမ္ေရာက္ရင္ ကေလးေသခ်ာျကည့္ေနာ္ “ က်ဳပ္မိန္းမ မခ်ိဳကလည္း ေရာင္းမယ့္ပန္းေတြ ေရဝတ္အုပ္ရင္း ျပန္နုတ္ဆက္ေနတာပါ။ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္နာမည္ ေမာင္ျခိမ့္ဗ်။ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနရတဲ႔ ဘေဒြးက ေပးထားတာ။မိဘေတြက က်ဳပ္ကေလးဘဝထဲက ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆံုးသြားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ဘေဒြးကပဲ ေလးတန္းထိ ေက်ာင္းထားေပးျပီး ေတာင္ယာဝင္လုပ္ခိုင္းတာ။က်ဳပ္က အပင္ပန္းခံနိုင္ေပမယ့္ ေတာင္ယာအလုပ္က် ဝါသနာမပါဘူးဗ်။ဒါနဲ႔ လူပ်ိဳေပါက္ေရာက္ေတာ့ ဘေဒြးက ဆိုကၠား တစ္စင္းဝယ္ေပးျပီး ဒီေစ်းေလးထဲ ဂိတ္ထိုးခိုင္းေတာ့တာပဲ။က်ဳပ္ဆိုက္ကားနင္းေတာ့ ၃နွစ္ေလာက္က် ဘေဒြးလဲဆံုးေရာ။က်ဳပ္အိမ္ေထာင္ မက်ခင္ကတည္းက ျမွာေပြတယ္ေခၚမလား ေဂၚစြံတယ္ေခၚမလားပဲ။ပန္းရံသမကေနစျပီး ဆရာဝန္ကေတာ္ေတြထိ […]
အလဲအလှယ်
သျှင်သွေး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ထံ မှ ဖုန်း ဖြင့် ကူးယူ ထားသော အပြာကားများ ကို နားကျပ် တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာ ရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ် ခန်းဆီး ကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။ မိန်းမ ဖြစ်သူ အိတုံ က တော့ အခန်း ထဲ တွင် အိပ်မောကျ နေလေသည် ။ နွေ ရာသီ မို့ အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်နေသည် ။ သျှင်သွေး အပြာကား များကို စတင် ကြည့်ရှု နေရင်း ဇာတ်ဝင် ခန်း တစ်ချို့ကြောင့် အမည်မသိ သော ခံစားမှု များ ဖြစ်လာ လေသည် […]
ငတ္မေျပ
က်မ အသက္ ၁၃ ႏွစ္။ က်မတုိ႔ရြာကုိ ရန္ကုန္မွရွိတဲ့ အေမ့အမ်ဳိးေတြ အလည္လာၾကတယ္။ က်မ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဖူးေလ။ အမ်ဳိး ရွိတယ္ ဆုိလုိ႔သာ သိရတာ ျမင္လည္းမျမင္ဖူးၾကေပပဲကုိး။ အမ်ဳိးေတြ ၅ေယာက္ေလာက္လာလည္ၾကတာ အဲ့ထဲမွာ အေမ့ေမာင္ တစ္ဝမ္းကြဲ ၂ေယာက္ရယ္၊ အဖုိးေလးနဲ႔ သူ႔မိန္းမ ၊ က်မ အဖုိးေလး ၁ေယာက္ရယ္ က်မတုိ႔ ေက်ာင္းပိတ္ေႏြရာသီရက္ေတြဆုိေတာ့ က်မလည္း အိမ္မွာထမင္းခ်က္ ေရခပ္ ၿပီးရင္ သငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားေဆာ့ေသးတယ္။က်မ ဦးေလးဝမ္းကြဲ ၂ေယာက္က ဦးေဝ နဲ႔ ဦးမုိးလုိ႔ေခၚတယ္။ ဦးေဝက အိမ္ေထာင္နဲ႔ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္။ဦးမုိးက လူပ်ဳိ အသပ္ ၂၇ ေလာက္။ သူတုိ႔ ညီအကုိေတြက ရန္ကုန္မွာ taxi ေမာင္းၾကတာ ကားသမားေတြေပါ့။ […]
ခဲအိုပေးသောအရသာ
ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍ လှုပ်ခါသွားရသည်..။ သူမ၏ ရုပ်လွှာမှာ ခုလို တကယ်ပဲ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေပြီလား…ထွေးအိ တွေးလိုက်မိသည်..။ ကြွေကျလာသော တရုတ်စကားပွင့် ဖြူဖြူလေးက ချောင်းရေပြင်တွင် အခိုက်အတန့်လေးသာ ရပ်တန့်သွားပြီးနောက် ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါသွားသည်ကို ထွေးအိ လိုက်ပြီး ကြည့်နေမိသည်..။ တရုတ်စကားပန်းပွင့်ဖြူဖြူလေးက ရေစီးအတိုင်း လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး မျောပါသွားရသည် မဟုတ်..။ ရေစပ်တွင်ရှိသော သစ်မြစ်ဆုံများ ၊ ကျောက်တုံးများကို ကွေ့ပတ်ကာ မျောပါသွားရသည်..။ ပန်းပွင့်လေးက အရာဝတ္ထုတို့ကို လွယ်လွယ်ကူကူတော့ ကွေ့ပတ်သွားနိုင်သည် မဟုတ်ပါ..။ […]
အေတြးနဲ႔တင္
သမီးေရ……သဲသဲ (သဲသဲဆိုေသာ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ေကာင္မေလး ျဖဴေဖြးႏူးစြတ္ပီး အင္မတန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္မေလးတေယာက္) ႐ွင္’ေမႀကီး…. သမီးစာသင္ဖို႔Guideငွါးထားတယ္. အာေမႀကီးကလ’ဲ ခုမွေက်ာင္းဖြင့္ကာစကို “စာႀကိဳးစားရမွာေပါ့သမီးသဲသဲရယ္’ Guideဆရာေလးက အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ဘြဲ႔ရထားတာသမီးရဲ႕….. ဟင္ဆရာတဲ့'(သဲသဲအံျသသြားသည္) ဆရာမ’မဟုတ္ဖူးလားေမႀကီးကလဲ.ေတာ္ပီသဲသဲ အရစ္မေၾကာင္းနဲ႔ေတာ့ မနက္ဖန္ကစ စာသင္ရမယ္ဒါပဲ ….. ေမႀကီးသည္ေျပာဆိုပီးေနရာမွထ ထြက္သြားသည္…….. ဒီလိုနဲ႔……ေနာက္ေန႔ညေန… ဆရာဆိုတဲ့လူႀကီးအိမ္ကိုေရာက္လာပါသည္….သဲသူ႔ကိုက်ိမရ …ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိမုန္းသည္…..သို႔ေသာ္ဆရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံသင့္သည္ဟု သဲေတြ႔းထားပါသည္…. သဲတို႔အိမ္ကႏွစ္ထပ္တိုက္ အေတာ္လံုျခံဴသည္…အေပၚထပ္ကလွမ္းေအာ္လဲေအာက္ကမၾကားႏိုင္….. သဲမွာေမေမပဲ႐ွိေတာ့တယ္ေလ.ဒါေၾကာင့္သဲေမေမ့ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါ.. “က်ေနာ္ဘယ္မွာစာသင္ရမလဲခဗ်’ “ဆရာဆိုတဲ့လူမွအသံျပဴလာသည္….ေမႀကီးကဆရာကိုအိမ္ေပၚထပ္သုိ႔ိုလိုက္ျပရာ သဲလဲလြယ္အိတ္ယူပီးတခါထဲစာသင္ရန္ ဆရာ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္….. ဆရာေသာက္ဖို႔Coffeeနဲ႔မုန္႔ခ်ေပးပီး စာအုပ္ေတြထုတ္ကာ စတင္သင္ရပါသည္…. သဲသဲတေယာက္ အဲ့ေတာ့မွေသခ်ာသတိထားမိလိုက္သည္ .ဆရာက ၂၇ဝန္းက်င္ရင္အုပ္ထြားထြားအရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေတာက္ပတဲ့မ်က္ဝန္းအစံု႐ွိပီး အလြန္ေယာက်ၤားပီသပါတယ္…..သဲသဲစိတ္ထဲမ႐ိုးမရြႀကီးလဲဖစ္လာပါတယ္..ေနာက္မွငါဘာေတြေတြးမိပါလိမ့္လို႔ျပန္ဆင္ျခင္ပီးစာထဲအာ႐ုံႏွစ္လိုက္ပါတယ္…….. ဆရာနဲ႔သဲသဲအေတာ္အဆင္ေျပလာပါပီ…..ဆရာတပည့္ထက္္ပိုရင္းႏွီးလာပါေတာ့တယ္… တစ္ညေနဆရာက ‘သဲသ’ဲ ”႐ွင္” ဆရာ့ကိုပိုရင္းႏွိးသြားေအာင္အကိုလို႔ေျပာင္းေခၚပါလား”ဟုစကားစလာပါသည္… သဲကလဲဘာမွအပန္းမႀကီးတာမို႔ ေျပာတဲ့တိုင္းအကိုလု႔ိပဲေျပာင္းေခၚဆိုပါတယ္……….အဲ့လိုနဲ႔ တေန႔ ဆရာစာသင္ဖို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ့အတြက္ေကာ္ဖီယူလာရင္းစာအုပ္ကိုခလုတ္တိုက္ကာ ဆရာ့အေပၚသဲလဲက်သြားပါေတာ့တယ္….အမေလး” […]
အညတရ
လက္ထဲမွာ ပူခနဲျဖစ္သြားသျဖင့္ ေ၀လင္း တစ္ေယာက္ ေငးေမာျပီး အေတြးႏြံထဲနစ္ေနရာမွ သတိ၀င္လာသည္။ သူ႔လက္ထဲကစီးကရက္မီးက အစီခံကုိ ထိလာျပီးသူ႔လက္ကုိ အပူဟပ္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ သူ႔အသိစိတ္ေတြက ဆုံးစမဲ့လြင့္ေမွ်ာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ရင္ထဲမွာျပည့္က်ပ္ေနသည္။ ေဖေဖ၊ေမေမရဲ႕သားအရင္းမဟုတ္ဖူးဆုိေသာ အသိကသူ႔ရင္ထဲမွာ လြမ္းမုိးေနသည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကုိမခ်စ္လုိ႕လားခ်စ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူ႔ကုိသားအရင္းလုိပင္ သေဘာထားျပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။ သူ႕ကလည္း ေဖေဖ ဦးေ၀မင္းႏွင့္ ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းတုိ႔ကုိ ခ်စ္ပါသည္။ သူတုိ႔(၂)ဦးက သူ႔ကုိသူမတုိ႔သားအရင္းပါဟုပင္အခုထိေျပာေနၾကတုန္းပင္။ မထင္မွတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုေၾကာင့္ သူသိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ေမေမ ေဒၚျဖဴျပာလင္းမွာ ရွိေနေသာ ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ မမၾကီး နီလာမင္းႏွင့္ မမေလး နီလာလင္းတုိ႔ကုိ ေမြးဖြားျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေယာက်ၤားေလးလုိခ်င္သျဖင့္ကေလးထပ္ယူခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ထုိကုိယ္၀န္ကား ေမေမျဖဴျပာလင္းတြင္ အဖတ္မတင္ခဲ့။ ေဆးရုံတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲေမြးဖြားျပီး ေမေမေဒၚျဖဴျပာလင္းအသက္ကုိကယ္ဆယ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမွာ ဆုံးသြားခဲ့သည္။ […]