ဦးရဲသူ ညွှန်ပြသည့် ကုတင်ခြေရင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်စဉ်တွင် သူမကိုယ်လေးအား နောက်မှ တွန်းခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ ဘာလုပ်တာလဲဟု လှမ်းမေးလိုက်စဉ်မှာပင် ဦးရဲသူ ကိုယ်ကနောက်ကနေ ပိကျလာသည်။ ဝမ်းလျားလေးမှောက်သွားသည့် ရွှေပိုးအိမ်ကိုယ်ပေါ်တွင် ဦးရဲသူရဲ့အဝတ်မဲ့ကိုယ်က ထပ်နေသည်။ အတွင်းခံအောက်မှ ထွားကျိုင်းသည့်အကောင်ကြီးသည် သူမရဲ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးပေါ် ထောက်ကာနေသည်။ ရွှေပိုးအိမ် စိတ်တွေ ကတုန်ကယင် ဖြစ်သွားသည်။ “အာ .. ဆရာ .. မလုပ်နဲ့ .. စာကြောင်းပေကြောင်း ဆွေနွေးနေတာ ဒါမျိုး မလုပ်နဲ့” (ကိုယ်ကလေးကို တွန့်၍ ရုန်းပေမယ့် ဦးရဲသူက သူမလက်တွေကို ချုပ်၍ ဖိထားရာ ရုန်းထွက်လို့မရချေ) “တကယ်တော့ မင်း ရေးတာ ကောင်းပါတယ် .. ဒါပေမယ့် ဖီလင်မပါသလိုပဲ .. စာအဖြစ်ရေးနေတယ်ဆိုတာပဲ ရှိတယ် .. စိတ်လှုပ်ရှားမှု […]
