“ငါ့တူေလး မင္းမင္း မင္းဘာစာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနတာလဲကြ” ဦးဦး က်ေနာ္ဝတၳဳစာအုပ္ဖတ္ေနတာ” မင္းကြာ အရည္မရအဖတ္မရဝတၳဳေတြ ဖတ္ေနရတယ္လို႔” “ဦးဦးကလည္း က်ေနာ္ပ်င္းလို႔ပါ” အးပ်င္းေနရင္ ဒီလိုအႏွစ္သာရရွိတဲ့ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္ေပါ့” ဟုတ္ကဲ့.ပါဦးဦး”က်ေနာ္လည္း ဦးေလးေပးတဲ့စာအုပ္ကို ခဏယူၾကည့္ေတာ့ အနစၥအျမဲမရွိေသာ၊ စာအုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ “ဟင္းးး” သက္ျပင္းခ်လိုက္ရတယ္။ ကဲဗ်ာ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ သူက ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္က.. ကထိက၊ က်ေနာ္က သူ႔တူ က်ေနာ္ဆယ္တန္း ေအာင္ၿပီးကတည္းက ေရာက္ေနတာ။ သူက အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဘာတဲ့ ပင္စင္ရရင္ ဘုန္ႀကီးဝတ္ျပီး တရားအားထုတ္မယ္တဲ့။ က်ေနာ္ကိုလည္း သူ႔လိုလူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေစခ်င္တာ။ က်ေနာ္ဗ်ာ အခုဖိုင္နယ္ေရာက္ၿပီ၊ သူ႔ကိုေၾကာက္လို႔ ရည္းစားမထားရဲဘူး။ ခုေခတ္စကီေလးေတြက မိုက္မွမိုက္၊ အလန္းစားေတြ၊ ကိုယ့္အႀကိဳက္မေတြ႕ေသးလို႔သာ.. မစြန္႔စားရဲတာ။ တေန႔တေန႔တရားနာရတာႏွင့္ တရားထိုင္ရတာႏွင့္ မလြယ္ဘူဗ်၊၊ သူ႔အိမ္ေနေတာ့ သူ႔စည္းကမ္းေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း ညစ္ညစ္ႏွင့္ ေက်ာင္းဘက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ ေနာက္ဆုံးကပဲဆင္းတာ “အြန္႔” ဆင္းလိုက္တာကားေပၚတက္လာတဲ့ စကီေလးကို သြားတိုက္မိတယ္၊ သူ႔လက္ထဲက စာအုပ္ေတြျပဳတ္က်သြားတယ္ဗ်။ “ေဆာရီး.ေဆာရီး” က်ေနာ္လည္း ျပာျပာသလဲေကာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုလွမ္းေပးၿပီး “က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်” “ျမန္ျမန္လုပ္ၾကပါဗ်၊ ဒီမွာကားေပၚတက္မယ့္သူေတြ ရွိတယ္” စပါယ္ယာလွမ္းေအာ္ေတာ့ က်ေနာ္ေဘးကပ္လိုက္ရတယ္။ ေကာက္မေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မွ ဟအရမ္းမိုက္တယ္။
အရပ္ရွည္ရွည္ အသညးျဖဴေဖြးလို႔၊ ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္ခုံးတန္းေလး၊ သြားေလးေတြက ညီညီညာညာ၊ ႏွင္းဆီဖူးေလးလို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္၊ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ေရခဲျမစ္စီးဆင္းသြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို စပါယ္ယာခဏလွမ္းၾကည့္ၿပီး “ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ ဇာတ္ကားေရာင္းမလို႔ပါ” “အာ.ဒီေခြးသားေတာ့” ေကာင္မေလးလည္း ရွက္ရွက္ႏွင့္ ကားေပၚတက္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာေလး ရဲတြတ္သြားတာေတာင္ ျမင္လိုက္ရတယ္။ “မိုက္တယ္ကြာ၊ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းေစာေစာလာၿပီး ေစာင့္ရမယ္” က်ေနာ္ညေတာင္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး၊ တစ္ညလုံး ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကိုပဲ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ အခုမွ ဖူးစာရွင္ေတြ႕ၿပီလားမသိဘူး၊ မနက္အေစာႀကီး အိပ္ရာထတယ္၊ ဦးေလးႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသြားလို႔မျဖစ္ဘူး ကိုယ္ဘာသာသြားမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ေရွ႕အထြက္ “မင္းမင္းဘယ္သြားမလို႔လဲ” “ဧက်ာင္းဘက္ဦးဦး” “ေအးဘုရားရွိခိုးၿပီးမွသြားေလ” “ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့” ဘုရားခန္းထဲဝင္ၿပီး ပုဆိန္ေပါက္ရွိခိုးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဦးေလးအလစ္ကို ထြက္လိုက္ရတယ္ဗ်ာ။ ဧက်ာင္းဘက္ကားစီးတာ စိတ္ကိုမရွည္ဘူး၊ ခါတိုင္းလည္း ဒလိုပါပဲ၊ “ဟာကြာ..ေနာက္က်ေတာ့မယ္ႏွင့္တူတယ္ ေသာက္ကားကေႏွးလိုက္တာ” ေက်ာင္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားမွတ္တိုင္မွာ လူရွင္းတယ္ ။က်ေနာ္မွတ္တိုင္ေရွ႕က ေစာင့္ေနတုန္း ဦးေလးကားလာေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲ ေျပးဝင္ပုန္းရတယ္။ “ဟင္းးးမလာေသးဘူးလားကြာ” အေရးထဲ ေကာ္ဖီဆိုင္က သီခ်င္းသံထြက္လာေသးတယ္။ ျပဳံးေတာင္ ျပဳံးမိေသးတယ္။ ကိုယ့္အျဖစ္ႏွင့္တူလို႔၊ သူခ်င္းက ဘိုဘိုဟန္သီခ်င္း “ေစာင့္ရတာေမာေပါ့၊ ေခါင္းမူးသြားၿပီ ဒူးယားေလးရယ္၊ နင္ဘယ္မွာလဲ ကားေပၚပါသြားလား တကယ္ပါ တစ္နာရီေလာက္ရပ္ေစာင့္ၾကည့္တာေတာင္ မလာေသးဘူး” တစ္နာရီေလာက္ေစာင့္ၿပီးေတာ့မွ ေကာင္မေလးက အိမ္စီးကားေပၚမွာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
သြားပါၿပီ ေျပးလိုက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ေတာ့ ေနာက္ကေနၿပီး လိုက္ခဲ့တယ္။ စာသင္ေဆာင္နံပါတ္သုံးဖက္က ညးဝင္သြားေတာ၊ အဲဒီေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့တယ္။ အနားလည္းေရာက္ေတာ့ ကားေရာလူေရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ဟာသြားၿပီ။ ဒိတစ္ေဆာင္လုံးရွာရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေျမညီထပ္ကေန တထပ္ခ်င္းရွာခဲ့တယ္ဗ်။ တခန္းမွ ရွာမေတြ႕ဘူး။ အဲဒါႏွင့္စိတ္ပ်က္ၿပီး ကင္တင္းကိုသြားမယ္ဆုံးျဖတ္ၿပီး ျပနထြက္ေတာ့ “အြန္႔” “ဟင္..ရွင္.ရွင္..တိုက္ျပန္ၿပီ” “အာေဆာရီးေဆာရီး” “လုပ္ျပန္ၿပီ ဘာေဆာရီးလဲ” “ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ” “ရွင္ႏွစ္ႀကိမ္ရွိၿပီး” “ေရစက္လို႔ထင္ပါရဲ႕” “ဘာရွင့္” “ေဆာရီးေဆာရီး” “ဟင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္” မိုးေနျခည္မွာ တေန႔က သူ႔ကိုကားေပၚအတက္မွာ တိုက္မိတဲ့သူကို သတိထားမိတယ္။ လူပုံက ရုပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ဆိုေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကားစပါယ္ရာေအာ္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းရွက္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ သူ႔မ်က္ႏွာပဲ ျမင္ေယာင္မိၿပီး အိမ္အလုပ္ကူလုပ္တာက ဟိုဟာလြတ္က် ဒီဟာလြတ္က်ႏွင့္မို႔ အပ်ိဳအေဒၚႀကီးက ဗိုက္ေခါက္လိမ္ၿပီး,အဆူခံရတယ္။,စည္းကမ္းႀကီတဲ့ အေဒၚမို႔ေၾကာက္ရတယ္။ “မိုးေနျခည္.လုပ္လိုက္ရင္ရွပ္ျပာ.ရွပ္ျပာႏွင့္” “နင့္စိတ္ေတြဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ၊ ဂနာမၿငိမ္ဘူး” “အမေလးေၾကာက္ပါၿပီ တီတီရဲ႕” “ေအးမိန္းကေလးဆိုတာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိေနရတယ္သိလား” “သူအဲလိုဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိလုပ္ေနလို႔ လင္မရတာ ခိခိ” လို႔ေတြးရင္း အလိမ္ခံရတဲ့ဗိုက္ကို ပြတ္ေပးေနရတယ္။ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးက ေက်ာင္းသြားရင္ အျမဲလိုက္ပို႔ ညေနက်ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာလိုင္းကားစီးျပန္ရတာ၊ တူမကို တခ်က္ကေလးမစိတ္မခ်ဘူး။ ေျပာေသးတယ္။ “နင့္မိဘေတြငါ့ကို စိတ္ခ်လို႔အပ္ထားတာ၊ နင္ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ မလုပ္ႏွင့္တဲ့” မိုးကလည္း အေဒၚအပ်ိဳႀကီးကိုေၾကာက္လို႔ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲြသူကိုေတာင္ အီစီကလီမလုပ္ရဲဘူး။
အခုၾကည့္ေလ မေန႔ကလူ ကားဂိတ္မွာေတြ႕ၿပီး အခုမိုးတို႔ေနာက္လိုက္လာတယ္။ မိုးက အိမ္သာဖက္ကထြက္ေတာ့ သူႏွင့္တိုက္မိျပန္ၿပီ။ ေဒါသထြက္မိတယ္။ ေျပာပုံက ေရစက္လားမသိဘူးတဲ့ ခစ္ခစ္.ခစ္ရယ္ခ်င္စရာ။ “ေဟ့..မိုးဟိုမွာ ဆရာစာသင္ေနတယ္၊ အဆူခံေနရအုံးမယ္” “ေအးေအး” အဲဒီဆရာကဘယ္လိုမွန္းမသိဘူး၊ ဘုဂြကလန္႔ မိန္းကေလးေတြဆို တခ်က္မွ မ်က္ႏွာသာမေပးဘူး၊ အိေျနၵႀကီးႏွင့္။ “ကဲမိုးစာသင္လို႔ၿပီးၿပီ ငါတို႔ျပန္ရေအာင္၊” “ဧအးေအး” “ေဟ့ဒါႏွင့္မေန႔က နင္လူတသ္ေယာက္ႏွင့္ တိုက္မိေသးတယ္ဆို၊” “ေအးဒီေန႔လည္း ထပ္တိုက္ျပန္ၿပီ” “ဟီဟိ..ဖူးစာရွင္လားမသိဘူး” “ဟြန္႔ေကာင္မ စိတ္ကူးယဥ္ေနတယ္” “ေအးဟ..မနက္က သူကေျပာသြားတယ္ ေရစက္လားမသိဘူးတဲ့” “ဟဲဟဲ..ျဖစ္ႏိုင္တယ္မိုး” ေက်ာင္းေရွ႕လမ္းေလ်ာက္လာရင္းက ဟိုလူကိုကားဂိတ္မွာ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ “ေဟ့.ေရွ႕မွာ.အိေျနၵမပ်က္ေစႏွင့္ၾကည့္လိုက္ဦး” “ဟိုဘက္ကအရပ္ရွည္ရွည္ႏွင့္လူလား” “ေအးဟုတ္တယ္” “အဲဒါ ကိုမင္းမင္းေလ” “နင္က ဘယ္လိုသိသလဲ၊” “အဲဒါဆရာ့တူေလ” “ဘုဂြကလန္႔ဆရာလား” “ေအးဟုတ္တယ္” “အမေလး ဒုကၡပါပဲ” “အမေလး အခုထဲကေတြးပူေနတယ္” “ခစ္..ခစ္..” “ဘာလဲနင္ေႂကြသြားၿပီလား၊” “အာ.နင္ကလည္း” “အံမာ ရွက္ေနရေသး ေခတ္သမီးပ်ိဳမဟုတ္တဲ့အတိုင္း” “ဟဲ့ဟိုမွာလာေနၿပီ” “မိုး..က်ေနာ္မိုးကိုခင္ခ်င္လို႔” “ရွင္” “ဟင္းးဟင္းးးမိုးကိုခင္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ရည္းစားစကားေျပာမယ္၊ ေနာက္ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားမယ္၊ ဒီလိုလား’” “ဗ်ာ” “ဟဲ့စနၵာဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ” “နိမိတ္ဖတ္တာ” “အာဒီမိန္းမ” မိုးလည္း ရွက္ရွက္ႏွင့္ စနၵာဗိုက္ေၾကာလိမ္လိုက္တယ္။ “အာ..လႊတ္ .ဟနာတယ္” “အဟဲ..က်ေနာ္မင္းမင္းပါ” “ဟုတ္ကဲ့” “ကဲကိုမင္းမင္းရွင္ႏွင့္ေျပာေနရင္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ရင္ သူအေဒၚအပ်ိဳႀကီးက ဆူလိမ့္မယ္” “ဗ်ာ၊ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့.ဟုတ္ကဲ့” “စနၵာေရွ႕မွာကားလာၿပီသြားရေအာင္” “ကိုမင္းမင္းကားလာၿပီ က်မတို႔ကိုခြင့္ျပဳအုံး” “ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့” “က်ေနာ္လည္းလိုက္ခဲ့မယ္” “ရွင္” “လိုက္လို႔မရဘူးလား၊” “ရပါတယ္ က်မတို႔ကားမွမဟုတ္တာ” မင္းမင္းလည္း မိုးလိုက္သြားေသာကားႏွင့္ လိုက္ခဲ့လိုက္တယ္။ မိုးမွာတလမ္းလုံး ရင္ခုန္ေနရတယ္။
သူက မိုးေနာက္က ကပ္ေနတာေလ။ မင္းမင္းလည္း ကားေပၚတက္လိုက္မွ မိုးရဲ႕ကိုယ္သင္နံ႔ေလးရေတာ့ လီးေတာင္ ေတာင္လာတယ္၊ လြယ္အိပ္ကိုေရွ႕မွကာၿပီး မိုးနားကိုကပ္လိုက္တယ္။ မိုးမွာစိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းသလိုတုန္သလို ျဖစ္လာတယ္။ မင္းမင္းရဲ႕အသက္ရႉၿပီး ထုတ္လိုက္တဲ့ ပူေႏြးေႏြးေလေတြေၾကာင့္ေပါ့။ အပ်ိဳစင္သမိုင္း ရိုင္းေလာက္ေအာင္ ရင္ခုန္တယ္။ စကားလည္း မေျပာရဲဘူးေလ၊ ေနာက္ေတာ့ ကားေပၚက မင္းမင္းဆင္းသြားမွ သက္ျပင္းေလး မၽွင္းမၽွင္းခ်မိတယ္။ မင္းမင္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဦးဦးကေရာက္ေနၿပီ၊ “မင္းမင္း. မင္းမနက္ပိုင္းကလည္း ငါ့ကိုမေစာင့္ ညေနလည္း ငါ့ကိုမေစာင့္ဘူး၊ မင္းဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ” “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဦးဦးကလည္း” “မင္းေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာၿပီးပါသြားတာ ငါျမင္တယ္ ေဟ့ေကာင္၊ အဲဒါဘယ္သူေတြလဲ” “သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ဦးဦး” “မင္းးေႏွာ္မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္မလုပ္ႏွင့္ ၾကားလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ဦးဦး” “ေအးၾကားလို႔ကေတာ့ ငါ့အေမြေတြတျပားမွ မေပးဘူး မွတ္ထား” “ဟုတ္ကဲ့ဦး.ဦး” ဒီလို႔ႏွင့္က်ေနာ္ႏွင့္မိုးတို႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံႏိုင္ၾကဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းထဲမွာ ေန႔လည္ဆို ကင္တင္းမွာထိုင္ၿပီး စားၾကေသာက္ၾကေပါ့၊ ေန႔လည္အတန္းခ်ိန္မရွိရင္လည္း သူ႔ဆီသြားေခ်ာင္းေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါႏွင့္တရက္ က်ေနာ္သြားေခ်ာင္းတဲ့ေန႔မွ ဦးဦးက မိုးတို႔အခန္းမွာ စာသင္ေနတာ။ မိုးကိုေငးၾကည့္တုန္း ဦးဦးကျမင္သြားတယ္။ ညေနဘက္အိမ္ေရာက္ေတာ့ “မင္းမင္းး…မင္းငါစာသင္တဲ့အခန္းဘာလာလုပ္တာလဲ” “က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းဆီလာတာပါ” “မင္းကေက်ာင္းမတက္ပဲ သူငယ္ခ်င္းဆီကိုလာတယ္ ဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္ ဦးဦး” “မင္းေကာင္မေလးဆီလာတာ မဟုတ္လား” “………” “မင္းးမင္း..လူဆိုတာေလ. အပုပ္ေကာင္ရုပ္ ေဆာင္ထားၾကတာကြ၊ သိလား၊ ေလာကထဲေရာက္လာတာႏွင့္ ဇာတိဇရာ၊ မရဏဆိုတဲ့အရာေတြနင့္ ဆုံေတြ႕ရမွာကြ၊ မေသခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္လုပ္ရမွာ။
ကိုယ္ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ ဘာမွမပါဘူး။ မင္းခ်စ္သူေကာင္မေလးကလည္း မင္းကိုခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီး မင္းေသရာကို မလိုက္ႏိုင္ဘူး၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနစမ္းပါကြာ” “ဟုတ္ကဲ့ပါဦးဦး” “မင္းကြာ.မိန္းမေတြႏွင့္မပတ္သက္စမ္းပါႏွင့္ကြာ၊ မိန္းမဆိုတာ ရွိလည္းမေကာင္း မရွိလို႔မေကာင္းဘူးတဲ့ကြ၊ နဒီျမစ္တို႔လို ေကြ႕ဝိုက္တတ္တယ္၊မိန္းမ မာယာသဲကိုးျဖာတဲ့။ မိန္းမဖ်က္ျပည္ပ်က္တတ္တယ္တဲ့။ မင္းၾကည့္ေလ စုဖုရားလတ္ေၾကာင့္ ျမန္မာေတြျပည္ပ်က္ခဲ့တာ” “မဆိုင္ပါဘူးဦး” “ဘာလို႔မဆိုင္ရတာလဲ” “သီေပါမင္းအသုံးမက်လို႔ပါဗ်ာ” “မင္းမသိလို႔ပါ၊ စုဖရားလတ္က သီေပါမင္းကို မီးေနသည္ထမီေရကိုတိုက္ခဲ့တာကြ” “ဦးကလည္းျမင္ရတာမွ မဟုတ္တာဗ်ာ” “ေအးဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းမိန္ကေလးေတြႏွင့္ မပတ္သက္ႏွင့္” “……” “ေမာင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” “ဦးဦးေၾကာင့္ပါကြာ” “ဟင္ဘာျဖစ္လို႔လည္း” “ဦးဦးက ဘယ္မိန္းကေလးႏွင့္မွ သေဘာမတူဘူးေလ၊ ေမာင့္ကို လူပ်ိဳႀကီးလုပ္ေစခ်င္တာ” “ေမာင္သာ မိုးကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ၿပီးတာပဲ” “ေမာင္မိုးကို တကယ္ခ်စ္ပါတယ္” “သစၥာဆိုျပ” မင္းမင္းလည္းသစၥာဆိုျပလိုက္တယ္” ဦးထြန္းမင္းမွာ တူျဖစ္သူကိုတားမရသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတရားျပရန္၊ မိုးေနျခည္အား ကင္မရာႏွင့္ခ်ိန္၍ ဓာတ္ပုံရိုက္ကာ Microscope ျဖင့္ အဆေပါင္းမ်ားစြာခ်ဲ့ၿပီး၊ ရင္ခြဲရုံမွ ဓာတ္ပုံမ်ားရိုက္၍ မင္းမင္းကိုေပးေလသည္။ “ဧရာ့..မင္းမင္းၾကည့္” “ဟ..မိုးပုံပါလားလွသားပဲ” “ေနာက္ကဟာကိုၾကည့္ပါအုံး” “ဟဒါႀကီးကပါလဲ၊ ေရစီးေၾကာင္းေတြလို ပတ္ၾကားအက္ေတြႏွင့္” “အဲဒါမင္းေကာင္မေလး ႏႈတ္ခမ္းေလ” “ဗ်ာ… ဒီေတာင္းကုန္းေတြႏွင့္ ဒီခ်ိဳင့္ခြက္ကဘာလဲဗ်” “အဲဒါမင္းေကာင္မေလးပါးလဲ၊ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြက ေမြးညႇင္းေပါက္ေတြေလ” “ဗ်ာ… ဒီတြင္းနက္ၿငီးကဘာလဲ။
ဒီမဲမဲႀကီးက သစ္ပင္ႀကီးေတြလား” “အဲဒါမင္းေကာင္းမေလးႏွာေခါင္းေပါ့” “ဟာဒါႀကီးကေရာ” “မင္းေကာင္မေလးမ်က္လုံးေလ” “ဟာေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ” “ေအးအားလုံးကိုအဆငါးရာေလာက္ခ်ဲ့ထားတာ” “ဟာ ဒီပုံဧတြက ဝမ္းတြင္းကလီစာေတြ” “ေအးေလလူဆိုတာ ေသသြားရင္အဲလိုပဲ ပ်က္စီးတတ္တယ္..မင္းၾကည့္ အဲဒီမွာ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲရွာမေတြ႕ဘူး၊ ဦးေႏွာက္မွာလည္း မေတြ႕ဘူး၊ ႏွလုံးမွာလည္း မေတြ႕သလို၊ အသဲမွာလည္းမရွိဘူး” မင္းမင္းမွာဓာတ္ပုံေတြၾကည့္ရင္း အန္ခ်င္လာသျဖင့္ အိမ္သာထဲေျပးအံရေလသည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ မင္းမင္းတစ္ေယာက္ ၿငိမ္သြားေလသည္။ မိုးကိုျမင္တိုင္း ဓာတ္ပု႔ကိုျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေလသည္။ မိုးမွအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးရာ မင္းမင္းလည္း အမွန္အတိုသ္းေျဖေလသည္။ မိုးတခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး “ကဲေမာင္..ေမာင့္ကိုျပစရာရွိတယ္၊ မိုးႏွင့္လိုက္ခဲ့” “သြားေလ” မိုးလည္းကားငွားၿပီးဟိုတယ္ဘက္ကိုေခၚကာ အခန္းတခန္းယူလိုက္သည္။ မင္းမင္းမွာ မိုးလုပ္ရပ္ကို နားမလည္ႏိုင္ေပ။ မိုးလည္း အခန္းထဲေရာက္ၿပီး မင္းမင္းအား ကုတင္ေပၚထိုင္ေစၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဖက္သြားကာ၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ “ေမာင္” “ဘာလဲမိုး” “မိုးကိုၾကည့္ပါေမာင္၊ မိုးမလွဘူးလား” “လွပါတယ္မိုး” မိုးအေပၚအက်ႌခြ်တ္လိုက္တယ္။ ျဖဴေဖြးတဲ့အသားႏွင့္ လိုက္ဖက္တဲ့ ႏို႔အုံကဘရာအေပၚဘက္ရုန္းကန္ေနသလိုပါ။ မင္းမင္းမွာၾကည့္ရင္းႏွင့္ လီးကေတာင္လာတယ္။ မိုးက ဘရာကိုခၽြတ္လိုက္တယ္။ “ေမာင္ မိုးရင္သားေတြ မလွဘူးလား” လုံးဝႏ္းၿပီးလွပတဲ့ရင္သား၊ ပန္းေရာင္သန္းတဲ့ႏို႔ဝန္း၊ စုခြ်န္တဲ့ႏိုးသီးေခါင္းေလး၊ လွပလိုက္တာ၊ မင္းမင္းတံေတြးတခ်က္ၿမိဳၿပီး ဂလုလို႔ေတာင္ အသံထြက္သားၿပီး “လွတယ္.သိပ္လွတာပဲ.မိုး” မိုးလူံခ်ည္ကို ခြ်တ္ခ်လိုက္တယ္။
ပင္တီပန္းေရာင္ေလးေပၚလာတယ္၊ မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ ေနရာႀကီးကိုၾကည့္ရင္း မင္းမင္းအာေျခာက္သလို ရင္ေတြတုန္သလိုျဖစ္လာတယ္။ “ေမာင္မိုးလွလားဟင္” “အရမ္းးးလွတယ္” မိုးပင္တီပါဆြဲခြ်တ္လိုက္တယ္။ ဖင္ေလးကုန္းၿပီးေတာ့ေပါ့။ မင္းမင္းမွာ ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္။ အလွနတ္သမီးေလးတပါး ကိုယ့္ေရွ႕ကို ေရာက္ေနပါလားလို႔ ေတြးမိလာတယ္။ “အူးးး” မိုးကတပတ္လွည့္လိုက္ၿပီး “ဘယ္လိုလဲေမာင္.မိုးမလွဘူးလား” ဖင့္ထြားတဲ့တင္ေသးေသာခါးႏွင့္ လုံးဝန္းတဲ့ႏို႔ အျပစ္ဆိုစရာမရွိေအာင္ လွပလြန္းတယ္၊ ဆီးခုံေပၚမွ အေမြးပါးႏွင့္မို႔ေမာက္ေနတဲ့အဖုတ္။ အားမင္းမင္းတစ္ေယာက္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ လီးကေတာင္လြန္းလို႔ ေဂြးပါေအာင့္လာတယ္။ မိုးေပါင္ႏွစ္လုံးကိုကားၿပီး ကုန္းျပလိုက္တဲ့အခါ။ ပန္းေရာင္စအိုႏွင့္အဖုတ္ျပဴးျပဴးေလးျမင္ရတယ္။ “အားးးတကိုယ္လုံးလွရက္တဲ့မိုးရယ္” “ကဲေမာင္.ေမာင့္မ်က္လုံးက မွန္ဘီလူးလို ခ်ဲ့ၾကည့္လို႔ရလား” “မရဘူးမိုး” “ေမာင္ရယ္ ပုံမွန္ေလးပဲ ျမင္ရတာကို ေမာင္ကဘယ္လိုျဖစ္ေနတာပဲ” မိုးကအနားကိုကပ္ၿပီး စကားေျပာေတာ့ မင္းမင္းလည္း မိုးခါးကိုဖက္ၿပီး မိုးႏႈတ္ခမ္းေလးကို ငုံစုပ္လိုက္တယ္။ မိုးလည္းမင္းမင္းကို ျပန္နမ္းလိုက္တယ္။ ႏွစ္ဦးစလုံးအသက္ရႉသံေတြ ျမင္လာၿပီးေနာက္ မင္းမင္းက မိုးကိုကုတင္ေပၚ လဲခ်လိုက္ၿပီး မိုးရဲ႕ႏို႔ကို ေမြးၾကဴၿပီးပါးစပ္ႏွင့္ငုံကာ စို႔လိုက္ေတာ့တယ္ေလ။ မင္းမင္းလည္း ႏို႔ကိုစုပ္ရင္း ပိပိကိုပါ ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ႏို႔ကိုတလွည့္စီ ေျပာင္းစူိုလိုက္ ႏို႔ဝန္းေတြကိုလၽွာႏွင့္ ယက္လိုက္တဲ့အခါ။ မိုးမွာ တဟင္းဟင္း အသံထြက္လာတယ္။ “ႁပြတ္…ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အာ့..အင့္ဟင္းးဟင္းးေမာင္ရယ္” “ႁပြတ္..ပလပ္..လပ္..” “ေမာင္ရယ္..မိုးမေနတတ္ေတာ့ဘူး” မင္းမင္လည္းကာမစိတ္က ဒီေရအလားတိုးပြားလာသလို မိုးလည္း ကာမစိတ္က တေျဖးေျဖးျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီ။ မင္းမင္းလည္း မိုးရဲ႕ႏို႔ကိုစို႔ၿပီးေတာ့မွ မိုးပိပိဆီဦးတည္လိုက္တယ္။
ဦးဦးေျပာတဲ့အရာေတြကေန လာႏွင္းေပ်ာက္သလိုျဖစ္ၿပီး ကာမေရအလၽွင္မွာ စီးေမၽွာလိုက္ေလသည္။ မိုးမွာ ေမာင္ကလဲခ်လိုက္သျဖင့္ ကုတင္ေပၚ ကန္လန္႔လဲရာမွ ေမာင့္အၾကင္နာကို ေက်နပ္စြာခံယူလိုက္သည္။ မင္းမင္းမွာ မိုး၏ေပါင္ကိုကားၿပီး အဖုတ္ကိုၾကည့္ရာ မို႔ေဖာင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားထူၿပီး အရြတ္ေသးေသးေလးႏွင့္ ပန္းေရာင္ေျပးေနေသာ အဖုတ္ကို ရႉမၿငီးေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ လၽွာကိုအျပားလိုက္လုပ္ကာ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ ယက္ပစ္လိုက္တယ္။ “ရွလြတ္. ပလပ္” “အားးရွီးးေမာင္..အားး” အဖုတ္ထဲမွအရည္တစ္ခ်ိဳ႕ မင္းမင္းပါးစပ္ထဲ ဝင္သြားတယ္။ မင္းလည္းၿမိဳခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားျဖဲၿပီး လၽွာကိုစုခြ်န္ၿပီး အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ ယက္လိုက္တယ္။ “ပလပ္..ပလပ္” “အိုး..အင့္..ဟင့္..” မိုးမွာအရမ္းေကာင္းၿပီး လူကိုတြန္လိမ္သြားၿပီး ေလထဲေျမာက္သြားကာ ေလဟာနယ္ထဲ ေရာက္သလို ခံစားရသည့္အတြက္ အိပ္ရာခင္းကိုတာ တင္းတင္းဆြဲကိုင္လိုက္တယ္။ “ႁပြတ္..ႁပြတ္..ႁပြတ္” “အားးးးးေမာင္ရယ္အားးး” မင္းမင္းက မို႔ရဲ႕ကာမဖူးေလးကို စုပ္ယူလိုက္တာပါ။ မိုးမွာခါးေျမႇာက္ၿပီး တင္ပါးကို အိပ္ရာခင္းႏွင္ထိေနၿပီး အရမ္းေကာင္းတဲ့ အရသာခံစားလိုက္ရၿပီး ပိပိထဲေသြးတိုးလာသလို တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ေကာင္းသြားရေလသည္။ မိုးမွာ စိတ္ေက်နပ္မႈ အျပည့္အဝရၿပီး ပိပိထဲမွ အရည္မ်ားအျပင္ဘက္သိုစိမ့္ၿပီး တလွိမ္ခ်င္းထြက္လာရေတာ့သည္။ မိုးၿပီးသြားသျဖင့္ မင္းမင္လည္းမတ္တပိရပိကာ အဝတ္အစားမ်ားခြ်တ္လိုက္ၿပီး ကုတင္အနားကပ္ရာ မိုးကအိပ္ရာကထလာၿပီး ၾကမ္းေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ မင္းမင္းလီးဆုပ္ကိုင္ကာ စုပ္ေလသည္။ မင္းမင္းလည္း အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္သလို ခံစားရေလသည္။ မိုးရဲ႕လီးစုပ္မႈ့မွာ မကြ်မ္းက်င္ေသာ္လည္း ထိေရာက္မႈက ျပင္းထန္ေပသည္။
လီးမွာလည္း အလြန္အမင္းေတာင္ကာ လီးဒစ္မွာ ကားထြက္လာႀကီး မာန္ဖီသလိုျဖစ္လာသျဖင့္ မင္းမင္းလည္းၿပီးခ်ငိသလို ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ရပ္တန္လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးေပါင္ၾကားဝင္ကာ လီးကိုမိုးပိပိထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ တင္းက်ပ္မႈ့့ႏွင့္အတူ လီးကႏွစ္လက္မခန႔္ဝင္သြားေလသည္။ “ဗ်စ္..ဗ်စ္.ဗ်စ္” “အင့္..အင့္ဟင့္ဟင့္.ေမာင္ရယ္၊ေျဖးေျဖးေႏွာ္” လီးထိပ္မွာတင္းကနဲျဖစ္သြားမွန္းသိသြားၿပီး ထပ္ၿပီးေရွ႕ကို ထပ္ၿပီးသြင္းလိုက္တယ္။ “ဗ်စ္..ဗ်စ္..ေဖာက္” “အာ့..ေမာင္” “နာသြားလာမိုး” “နည္းနည္းေတာ့ နာတယ္ေမာင္” မင္းမင္းလည္း မိုးအနာသက္သာဖို႔ လီးထိုးထည့္တာရပ္လိုက္ၿပီး မိုးႏို႔ကိုထပ္ၿပီး ကုန္းစို႔လိုက္တယ္။ မိုးမွာတင္းက်ပ္တစ္ဆို႔တဲ့ ေဝဒနာကိုႀကိ္မွိတ္ခံစားေနရင္းက ေမာင္ႏို႔စို႔ေပးလို႔ သက္သာလာတယ္။ “ႁပြတ္..ႁပြတ္.ႁပြတ္” “ဟင္းးအင္းးအင္းးး” မိုးလည္းေဝဒနာကို ကာမဆနၵကအႏိုင္ယူသြားၿပီး နာက်င္မႈ့ေတြသက္သာလာကာ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကာမေရစီးမွာေမ်ာပါရင္း ညည္းညဴမိေတာ့တယ္။ “အင့္..ဟင္းးးဟင္းးးးး” မိုးသက္သာၿပီးေအာ္ညည္းသံေတြထြက္ေတာ့ မင္းမင္းက လီးကိုအဆုံးထိထိုးသြင္းရင္း လိုးလိုက္ေတာ့တယ္။ “ဗ်စ္..ဗ်စ္..ဘြတ္..ဘြတ္ဖတ္..ဖတ္” အာ့အင့္ဟင္းးးဟင္းးး” “ၿဗိ..ဗ်ိ..ဖ်စ္..ဖ်စ္..ဘြတ္ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္” အား..အင့္ေကာင္းလာၿပီေမာင္” “အင့္ဟင္းးးဟင္းးးးးအာ့..ရွီးးရွီးး” မင္းမင္းလည္း ရွစ္မိနစ္ေလာက္ မနားတမ္းလိုးလိုက္ေတာ့ မင္းမင္းလည္း ၿပီးခ်င္လာသလို မိုးကေတာ့ ေအာ္ညည္းၿပီးၿပီးသြားတယ္။ “အာ့..ရွီးးရွီးးအားၿပီးၿပီေမာင္.အာ့မိုးၿပီးၿပီ” မင္းမင္လည္း အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ မနားတမ္းလိုးလိုက္ၿပီး သုတ္မ်ား ပန္းထြက္သြားေတာ့တယ္ေလ။
မင္းမင္းႏွင့္မိုးမွာ အဲယားကြန္းခန္းထဲမွာ ေခြ်းမ်ားစီးက်ကာ ေမာဟိုက္သြားၾကၿပီး အနားယူကာ ေနာက္တႀကိမ္အတြက္ တာစူေလသည္။ ေနာက္အေခါက္မွာ အေပးအယူမၽွၿပီး တေယာက္တလွည့္ အေပၚတက္လိုးၿပီး ၿပီးခါနီး မိုးအားကုန္းေစကာ ေနာက္မွလိုးၿပီး သုတ္ပန္းထည့္လိုက္တယ္။ မင္းမင္းႏွင့္မိုးဟိုတယ္မွထြက္ကာ အိမ္ကိုခဏျပန္ၾကၿပီး အဝတ္အစားႏွင့္ မိမိပိုင္ေငြေၾကးမ်ားထည့္ကာ စာေရးခဲ့တယ္။ ဦးထြန္းမင္းမွာ အိမ္သို႔ေရာက္ၿပီး စာကိုေတြ႕သျဖင့္ ဖတ္ၾကည့္ရာ ဦးဦး….. က်ေနာ္မိန္းမခိုးသြားပါၿပီ။ က်ေနာ့္မွာ က်ေနာ့္ခ်စ္သူအား မွန္ဘီလူးကဲ့သို ခ်ဲ့ၾကည့္ႏိုင္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားမရွိသျဖင့္ ပုံမွန္သာျမင္ရပါတယ္။ မိမိမ်က္လုံးမွလွပေသာ အရာမ်ားကိုလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။ ထို႔အျပင္ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ခဲရုံမွာခြဲစိတ္ၿပီး အခ်စ္ကိုရွာသင့္တာ မဟုတ္ပါ။ ရင္ခြဲရုံမွလူမ်ားမွာ ေသၿပီလူမ်ားသာျဖစ္၍ ခ်စ္ေသာစိတ္ကို ရွာလို႔မရႏိုင္ပါ။ တဏွာကိုလည္း က်ေနာ္မွာမလြန္ဆန္ႏိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ္သည္ သူေတာ္စဥ္မဟုတ္ပါ။ တရားရရွိၿပီးေသာ ရဟနၱာလည္းမဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိေလသာကို မပယ္ျဖတ္ႏိုင္ပါသျဖင့္ တဏွာေခၚေဆာင္ရာ အခ်စ္ေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္သြားပါၿပီ။ မိမိခ်စ္သူကိုသာ ထာဝစဥ္ျမတ္ႏိုးၿပီး လက္ထပ္ေပါင္းသင္းသြားမွာပါ။ ကာမဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္မ်က္ဝါးထင္သိရၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဦးဦးဆုံးမစကားကို နာမေထာင္ေသာ တူေတာ္ေမာင္အား ခြင့္လြတ္ပါ။ “ဟာကြာ.ဒီေကာင္ေတာ့ကြာ” လို႔နဖူးကိုသာရိုက္လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံေပၚ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္…ၿပီးပါၿပီ။
