Author: Akhayarsalone

က်ေနာ္ခြင့္တင္တာမရဘူးလို.မန္ေနဂ်ာေကာင္ကဇြတ္ျငင္းဆန္ေနေတာ့ စိတ္ကေတာ္ေတာ္ေလးတိုစျပဳလာတယ္။ ေအပရယ္လဆိုႏွစ္တိုင္း က်ေနာ္ခြင့္တစ္လယူပီးျပန္ေနၾကဗ်။ အရင္မန္ေနဂ်ာကုလားျဖဴမ လက္ထက္ကေအးေဆးပဲ။ ၂ခါေျပာစရာမလိုဘူး။ ခုတ႐ုတ္ေကာင္ကေတာ္ေတာ္လက္ေပါက္ကတ္၊ေျပာ ရဆိုရခက္ေနတယ္။ ေသာက္ပုံမလာတဲ့ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ ကုလားျဖဴစကားထစ္အထစ္အနဲ႔ ႐ုံးခန္းထဲမွာ လုံး၀ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုပီးေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္လုပ္ေနတယ္ေလ။ တျခား႐ုံးသူ႐ုံးသားေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေနေတာ့ ပိုပီးခံရခက္လာပီ။ ပိုဆိုးတာက ၀ိုင္းၾကည့္ေနတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ့္ခခေလး၂ေယာက္ပါေနေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို.မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာေသခ်ာေနပီေလ။ ဒီႏိုင္ငံကခ်ယ္နယ္ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားကိုထုတ္လြြင့္ေပးေနတဲ့ ႐ုပ္သံဌာနတစ္ခုမွာ က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ေနတာ၄-၅ႏွစ္ေလာက္ရွိပီဗ်။ ေျမေအာက္ကို၅ထပ္ေလာက္တူးပီးေဆာက္ထားတဲ့ စတူဒီယိုေတြမွာ ဆက္တင္ေတြဆင္ပီး ႐ိုက္ကူးေရးလုပ္တဲ့ေနရာမွာေပါ့။   အလုပ္ လုပ္ေနတယ္လို.မထင္ရပဲ.. ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ြြင္႐ြြင္ေလးေနလာတာၾကာလာပီ။ ခုအသစ္ေရာက္လာတဲ့မန္ေနဂ်ာေကာင္နဲ.အဆင္မေျပ လာေတာ့ စိတ္ကကုန္စျပဳလာပီဗ်ာ။ အဆက္မျပတ္ ပူညံပူညံလုပ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ေကာင္ကိုလက္၀ါးကာျပလိုက္ရင္း ေဘာင္းဘီေနာက္အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဆြဲထုတ္၊ အလုပ္သမားမွတ္ပုံ တင္ကဒ္ျပားကို သူ.ေရွ.ကစားပြဲေပၚပစ္တင္ေပးလိုက္တယ္။ လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ ၀န္ထမ္းကဒ္ျပားကိုပါ ပစ္ေပးလိုက္ရင္း ငါထြက္တယ္ကြာလို႔အျပတ္ေျပာလိုက္တယ္။ တစ္ခုခုဆက္ေျပာဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္နာေရွ.မွာ လက္ညႇိဳးေလးရမ္းျပပီး ေအာင္ႏိုင္သူအၿပဳံးနဲ႔႐ုံးခန္းထဲကထြက္လာခဲ့ပီး တစ္ဖက္ခန္းမွာရွိတဲ့ စားေသာက္ခန္းထဲမွာ […]

ပထမဦးဆုံးအေတြ႕အႀကဳံလို႔ ေျပာရေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေစာ္မလုပ္ဘူးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဖာခ်ဘူးေနၿပီ။ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ နဲ႔ ဘယ္လို ဖာခ်ဘူးတာလဲ လို႔ ေမးရင္ အေပါင္းအသင္းနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ေကာင္းမြဳေၾကာင့္လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္။ အကိုဝမ္းကြဲတေယာက္က ငေတဗ်၊ သူက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ အသက္ႀကီးေပမဲ့ စာေမးပြဲခဏခဏက်လို႔ အတန္းလာတူေနၿပီး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာ၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ကိုးတန္းေလာက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အရက္ေသာက္တတ္ၿပီ၊ ေသာက္တယ္ ဆိုတာကလည္း သီတင္းကြၽတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္ ပြဲေတြ ေလာက္မွ ပါ။ ဖာလည္း သူတို႔ေပးေကြၽးလို႔ စားခဲ့ဖူးၿပီ။ ဖာခ်တယ္ ဆိုတာလည္း ေမွာင္ထဲ မွာ မ်က္ႏွာေတာင္ ေသျခာမျမင္ရတာမ်ားပါတယ္။ အကိုဝမ္းကြဲနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ဖာေခၚၿပီး ခ် ရင္းက ကိုယ့္ကို ရွင္ျပဳေပးရေအာင္ ဆိုၿပီး အခန္းထဲ ထည့္ေပးလိုက္ရင္းက သူတို႔ေခၚတိုင္း ဝင္ခ်မိတာပါ။ […]

ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္း .။ ၿခံထဲမွာ မင္းလတ္ ကင္းတာ၀န္က်ေနသည္ ။ ညဥ့္နက္လာေလ ေအးလာေလမို႔ မင္းလတ္ဂ်ာကင္ကို လည္ပင္းအထိ ဇစ္ဆြဲတင္လိုက္သည္ ။ ေသနတ္ကို ဘယ္လက္နဲ႔ ပိုက္ထားရင္း ညာလက္နဲ႔ အျပာရင့္ေရာင္ ေတာေဆာင္းဦးထုပ္ကို ေရွ႕ကိုငိုက္ငိုက္ ဆြဲခ်သည္ ။ အိမ္ႀကီးဆင္၀င္ေအာက္မွာ သူရပ္ေနရင္း မေန႔က ညေစ်းတန္းမွာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း ေတြးေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတဲ့ ေကာင္မေလး ။ အသားျဖဴလြန္းတဲ့ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ပါးျပင္ေလးေတြက ေအးလြန္းေနတဲ့ ရွမ္းျပည္ေဆာင္းေၾကာင့္ နီရဲတြတ္ေနၾကသည္ ။ ပအို႔မေလးလား . .ရွမ္းမေလးလား ။မေန႔ညက မင္းလတ္ ျမင္ျမင္ခ်င္း ဒီေကာင္မေလးကို ႀကိဳက္သြားသည္ ။ တာ၀န္နဲ႔သာ မဟုတ္ရင္ ေကာင္မေလးေနာက္ကို လိုက္မိမွာ ေသခ်ာသည္ […]

ချယ်ရီလူမှန်းသိခါစထဲကခြေမွေးမီးမလောင်လက်မွေးမီးမလောင်နေလာခဲ့ရတာ ကံတရားကောင်းတယ်ပဲပြောရမလား နှစ်ဖက်သောအဖိုးအဖွားတွေရဲ့တစ်ဦးထဲသောမြေး ဖေဖေမေမေရဲ့အသည်းကျော်တစ်ဦးထဲသောသမီးလေးပေါ့ ဒီလိုနဲ့အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လူလားမြောက်လာတဲ့အခါမှာ မိန်းခလေးတို့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့အဖုအဖောင်း အမို့အမောက်ရွိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့မြင်သူတကာသွားရေကျအောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအချိုးအစားပြေပြစ်ပြီးလှပနေပါတယ် ချယ်ရီ လဲကျောင်းပြီးရော မိဘတွေကသမီးလေးနောင်ရေးအတွက် သူ့မိတ်ဆွေသားနဲ့အိမ်ထောင်ချပေးပါတယ်။ ချယ်ရီလဲလင်ယောက်ျားရဲ့မြို့(ရန်ကုန်မြို့)ကြီးကို အဖေအမေတွေရှိ့တဲ့ဟိုးမြန်မာနိုင်ငံအစွန်အဖျားမြို့လေးကလိုက်လာရတာပေါ့ ဆွေမျိုးအသိကလဲမရှိ ယောက်ကျားကလဲ ခုမှတွေ့ဘူးတာ မိဘပေးစားလို့သာယူရတာ ချစ်တာမှမဟုတ်တာ မင်္ဂလာဦးညဆို လို့သူများတွေလိုကြင်ကြင်နာနာမရှိခဲ့ပါဘူး။   အိပ်ယာပေါ်စရောက် ထဘီလှန်ပြီးဖုန်းဖုန်းဆိုနှစ်ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးအိပ်ပျော်သွားတာ ကိုယ့်မှာတော့ဟာတာတာကြီးဆက်လုပ်ပေးလို့လဲမပြောချင် သူ့ကြည့်တော့လဲအိပ်နေပြီ အဲ့တာနဲ့ချယ်ရီလဲနားလည်ပေးပါတယ်သူမူးနေလို့မနက်မိုးလင်းတော့ပြောပါတယ်။ ကိုယ်ညကမူးနေလို့များသွားတယ် sorryတဲ့ ရပါတယ် ရှင်သောက်တာကသောက်ပေါ့လျော့သောက်ပေါ့ သူက ‘ရှင်တဲ့လာ ချယ်ရီရယ်’ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်လက်ထပ်ပြီးပြီလေ ရှင်လို့ပဲခေါ်အုံးမှာလား တဲ့’ ‘ဘယ်လိုခေါ်စေချင်လို့လဲ’ ရှင်မဟုတ်ရင်ပြီးရော’ ‘ကို’ဟင် ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်။ ‘ကို’ လို့ ဟားး ပျော်လိုက်တာကွာ’ ‘အဲ့တာမို့လို့ချစ်ရတာ’ ‘ဘယ်တုန်းကချစ်တာလဲ’ ‘ဟိုးး ချယ်ရီခလေးဘဝထဲက’ ‘ဟွန်း လူညာဂျီးးးဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့’ တကယ်ပြောတာ အဲ့တာမို့ချယ်ရီကျောင်းပြီးတာနဲ့လက်ထပ်ဖို့မိဘတွေကိုအပူကပ်ရတာ ‘အော် ဒီလိုလား’ ဟုတ်တယ် […]