Local News

ဆရာႀကီးစိန္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ပင္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီးၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဟုသာေခၚေနရေသာလည္း အသက္မွာ(၃၄)ႏွစ္ခန္႕ သာရွိေသးသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ အသားညိဳညိဳၿဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစ မဟာနဖူးၿဖင့္ ခန္႕ထည္သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ဘိုးေတာ္ႀကီးတစ္ဦး၏ေနာက္တြင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရင္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီလိုက္ပါခဲ့ရာမွ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ ဂ်င္ေအာင္ၿဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္သားၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ဆရာ ဘိုးေတာ္ႀကီးမွာ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေတာင္တက္သြားသည္မသိ၊ ဂ်င္ေအာင္ ကေတာ့သူ့ဝမ္းသူေက်ာင္းကာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူၿဖစ္၍ပင္ေနေတာ့သည္။ ယခုလည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿမိဳ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ့ႏွင့္မနီးမေဝး ေက်းရြာႀကီးတစ္ရြာႏွင့္ တစ္ေခၚေလာက္ေဝးေသာ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚရွိ ေစတီတစ္ဆူေဘးတြင္ ခိုင္ခန့္ေသာတဲႀကီးတစ္လံုး ေဆာက္ကာ သတၱဝါမ်ားကို ကယ္မေနေလသည္။   ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေယာဂီေရာင္အက်ႌ ႏွင့္ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုတီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားတတ္သည္။ […]

ျမိဳစြန္တေနရာ အေဝးေျပးလမ္းမျကီး အေနာက္ဖက္ ပ်ံက်ေစ်းေလးက ေရာင္းသူဝယ္သူ အသံေပါင္စံုနဲ႔ ဆူညံေနတာဗ်ိဳ႕။က်ဳပ္လည္း မိန္းမကို ေစ်းခင္းေပးျပီး အိမ္ျပန္ဖို့ နုတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ” မခ်ိဳ ငါျပန္ျပီ ေန့လည္က်မွ လာေတာ့မယ္ “ ” အင္းပါ ကိုေမာင္ျခိမ့္ … အိမ္ေရာက္ရင္ ကေလးေသခ်ာျကည့္ေနာ္ “ က်ဳပ္မိန္းမ မခ်ိဳကလည္း ေရာင္းမယ့္ပန္းေတြ ေရဝတ္အုပ္ရင္း ျပန္နုတ္ဆက္ေနတာပါ။ဟုတ္တယ္ က်ဳပ္နာမည္ ေမာင္ျခိမ့္ဗ်။ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနရတဲ႔ ဘေဒြးက ေပးထားတာ။မိဘေတြက က်ဳပ္ကေလးဘဝထဲက ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆံုးသြားေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ဘေဒြးကပဲ ေလးတန္းထိ ေက်ာင္းထားေပးျပီး ေတာင္ယာဝင္လုပ္ခိုင္းတာ။က်ဳပ္က အပင္ပန္းခံနိုင္ေပမယ့္ ေတာင္ယာအလုပ္က် ဝါသနာမပါဘူးဗ်။ဒါနဲ႔ လူပ်ိဳေပါက္ေရာက္ေတာ့ ဘေဒြးက ဆိုကၠား တစ္စင္းဝယ္ေပးျပီး ဒီေစ်းေလးထဲ ဂိတ္ထိုးခိုင္းေတာ့တာပဲ။က်ဳပ္ဆိုက္ကားနင္းေတာ့ ၃နွစ္ေလာက္က် ဘေဒြးလဲဆံုးေရာ။က်ဳပ္အိမ္ေထာင္ မက်ခင္ကတည္းက ျမွာေပြတယ္ေခၚမလား ေဂၚစြံတယ္ေခၚမလားပဲ။ပန္းရံသမကေနစျပီး ဆရာဝန္ကေတာ္ေတြထိ […]

ေဇာ္ထြန္းႏိုင္ဆိုတဲ့က်ေနာ္ကအခုတစ္ ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ေနၿပီ။ငယ္ငယ္ကတည္းကအေမဆုံးတယ္။ေက်ာင္းၿပီးေတာ့အေဖဆုံးပါးသြားျပန္တယ္။လူ႔ေလာကအလယ္မွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနတယ္။ပ်င္းရိစရာအရမ္းေကာင္းတယ္။ဒါေတာင္မွအေဖကေနစ ရာအခန္းေလးတခန္းေပးထားခဲ့ၿပီးပညာ ေလးတတ္ေအာင္ေက်ာင္းထားေပးခဲ့လို႔ပါ။တကယ္တမ္း တစ္ေယာက္တည္းသမားဆိုတာကအကြပ္မရွိတဲ့ၾကမ္း ပရမ္းဗတာလို႔ေျပာေပမယ့္က်ေနာ္အဲဒီလိုမေနခဲ့ဘူး။ဘာလို႔မေနတာလဲေမးရင္က်ေနာ္မိမဆုံးမဖမဆုံးမလို႔အေျပာမခံႏိုင္တာ။တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္မိဘမရွိေတာ့တဲ့က်ေနာ္ကိုအဲဒီလိုေျပာရင္မွန္ေနတာေလ။ဆုံးမေပးမယ့္မိဘမွမရွိေတာ့တာ။က်ေနာ္သာဆုိးသြမ္းေနရင္က်ေနာ့္ဘဝကအခ်ဳပ္ထဲေရာက္ရင္လည္းလာထုတ္ေပးမယ့္သူကမရွိဘူးေလ။အခုေတာ့က်ေနာ္ေလတမလြန္ဘဝေရာက္ေနတဲ့မိဘေတြ စိတ္မပူေစရဖို႔ဘဝကိုရိုးရိုးသားသားႀကိဳးစား ၿပီးရပ္တည္တယ္။အေဖအေမတို႔ဆုံးမခဲ့တဲ့ ရိုးသားမႈ့႔ဂုဏ္ကတသက္စားမကုန္ဆိုတာကို လက္ေတြ႕ၾကဳံရေတာ့တယ္။က်ေနာ္မွာေန ထိုင္ဖို႔အိမ္ရွိတယ္။အဲဒီအတြက္စိတ္မပူရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ေငြမရွိဘူး။ကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ဝင္ရင္းကခင္ခင္ၿငိမ္းဆိုတဲ့မိန္းကေလးႏွင့္ေတြ႕ၾကတယ္။ခင္ခင္ၿငိမ္းကလည္းနယ္ကပဲအေဆာင္မွာေနရင္းအလုပ္လာလုပ္တာပါ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေဖးမကူညီၾကရင္းနီးစပ္လာခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီကCEOကလည္းသေဘာက်တယ္။ရိုးသားတဲ့အျပင္လုပ္ငန္းစီစဥ္တာေကာင္းမြန္တဲ့အတြက္သူ ေဌးကလည္းခ်စ္တယ္။အစကေတာ့ က်ေနာ္ခင္ ခင္ၿငိမ္းအေပၚရိုးရိုးသားသားပဲခင္တယ္။စေနာက္တာေတာ့ရွိတယ္။ခင္ၿငိမ္းလဲဒီလိုပဲေနမွာပါ။ဒါေပမယ့္ခင္ၿငိမ္းကက်ေနာ့္အတြက္ဆိုရင္ေစတနာပိုပါတယ္။ေယာက္က်ားေလးကတစ္ေယာက္တည္းဘဝဆိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းခ်က္မစားႏိုင္ျဖစ္သလိုပဲခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တတ္တာ။သူကေတာ့သူ႔ဘာသာခ်က္ျပဳတ္စားတတ္တဲ့အတြက္အျမဲပဲက်ေနာ့္အတြက္ဟင္းပိုထည့္ခဲ့တယ္။”ခင္ၿငိမ္း ဘာခ် က္လာသလဲ” ကိုေဇာ္ ကေရာဘာခ်က္လာသလဲ” “ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲ” ထင္သားပဲ” အင္းေလငါလဲဒါပဲခ်က္တတ္တယ္” လာပါခင္ၿငိမ္းမွာစုံတယ္၊ခင္ၿငိမ္းအပိုခ်က္လာတယ္” ဟ့ခင္ၿငိမ္းနင္ကကိုေဇာ့္အတြက္ပဲခ်က္လာသလား၊ငါတို႔အတြက္မပါဘူးလား” CEOကလွမ္းစတယ္။ “အာဆရာကလည္းဆရာမွာကအစစအရာရာျပည့္စုံတယ္။ သမီးဟင္းဆရာဘယ္စားမလဲ””နင္ကမေကြ်းခ်င္ရင္ဒီလိုပဲ””မဟုတ္ပါဘူးဆရာရယ္၊ဆရာစားခ်င္တာေျပာခင္ၿငိမ္းေသခ်ာခ်က္လာပါ့မယ္””ဟားးးဟားးစတာပါခင္ၿငိမ္းရာ၊ကိုေဇာ္ကိုပဲေသခ်ာခ်က္ေကြ်းလိုက္ပါ။ဒီေကာင္ဟင္းၾကည့္လိုက္ရင္ၾကက္ဥေၾကာ္ပဲ””ဟုတ္တယ္ဆရာေရ” “ကိုေဇာ္ မင္းငါ့ဆီကဟင္းလာယူ၊မင္းအမလဲ မင္းအတြက္ပိုထည့္ေပးလိုက္တယ္””ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ” “ခင္ၿငိမ္း နင္ေႏွာ္ငါမေျပာမရွိနဲ႔၊ကိုေဇာ္ကငါ ေတြ႕ဖူးတဲဝန္ထမ္းထဲမွာ ေတာ္တဲ့လူထဲပါတယ္” “ဆရာကလည္းေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ””တကယ္ေျပာတာ ၊ဥကၠဌကလည္းမင္းကိုေမၽွာ့္လင့္ခ်က္ထားတယ္ကြ” “ဆရာရယ္ က်ေတာ္ကဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး” “မဟုတ္ဘူးကိုေဇာ္မင္းကရိုးသားတယ္ထက္ျမက္တယ္၊ငါတို႔ကုမၸဏီအတြက္အားကိုးရတယ္””ေက်းဇူးပါဆရာေရ” က်ေနာ္CEOဆီကဟင္းသြားယူတယ္။သူကလည္းပိုပိုသာသာထည့္ေပးတယ္။က်ေနာ္ခင္ၿငိမ္းဆီျပန္လာၿပီး “ခင္ၿငိမ္းစားေတာ့မလား””စားမယ္ေလကိုေဇာ္” “အင္းစားေလ”ထမင္းဘူးေတြကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ခင္ၿငိမ္းကသူ႔ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲကဟင္းကိုက်ေနာ့္ကိုအရင္ ဦးခ် ၿပီး”ေရာ့ကိုေဇာ္စားေလ””စားပါ့မယ္ခင္ၿငိမ္း “၊ခင္ၿငိမ္းလဲစားေလ”ဟုတ္ကိုေဇာ္” ခင္ၿငိမ္းဟာက်ေနာ့္အေပၚမွာအကိုႀကီးတစ္ ေယာက္လိုတြယ္တာတယ္။က်ေနာ္လည္း ညီမတစ္ေယာက္လိုခင္တယ္။ ဒီေလာက္ပဲ လားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ဘူး၊သေဘာလည္း က်ပါတယ္။ခင္ေလးရုပ္က အလွႀကီးေတာ့မဟုတ္ ေပမယ့္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကမဆိုးဘူး။ […]

ေလးပင္ေနေသာစိတ္ႏွင့္အတူ ေနာင္ေနာင္တစ္ေယာက္ ခုံတန္းေလးမွာ ထုိင္ေနသည္။ မႏၱေလးသုိ႔ ျပန္ရမည့္အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။ ကားထြက္ခ်ိန္က မတိုင္ေသး။ တစ္နာရီခန္႔ လုိေနေသးသည္။ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ ေစာနန္းငယ္ အေၾကာင္းက ထိပ္ဆုံးက ပါသည္။ သူမွားမ်ား မွားသြားျပီလားလုိ႔ စဥ္းစားေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ေစာနန္းငယ္က ေျမစာပင္ ျဖစ္ရျခင္းသာ။ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားမိေသာ္လည္း ေစာနန္းငယ္၏ အစ္ကုိျဖစ္သူ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိလုိက္လ်ွင္ ေစာနန္းငယ္ကုိ သနားေသာစိတ္ေတြက ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။ ” ဟုတ္တယ္…ငါဒီလိုလုပ္တာမွန္တယ္…..” ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေျဖေတြးေနမိပါတယ္။ တုိးေ၀ေအာင္ အေၾကာင္းကုိ ေတြးမိလ်င္ သူ႔ေသြးေတြ ဆူပြတ္လာသလုိ ခံစားရသည္။ ဒီလူယုတ္မာေၾကာင့္ သူ႔ညီမေလး ေမျမတ္ဘ၀ ေရတိမ္မွာနစ္ခဲ့ရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဒီအတြက္ တုိးေ၀ေအာင္သည္လည္း သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ […]

ႏႈတ္ေဆာ့မိမွေတာ့ မထူးေတာ့ေပ။ သူကလည္း စိန္ေခၚၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ဘြာခတ္ေနလို႔ ညံ့ရာက်သြားမွာေပါ့။ ဤသို႔ပင္ ‘တက္လူ’ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေသြးက စကားေျပာလာသည္။ ေသြးဆိုတာက လူပ်ဳိေသြး။ တက္လူအသက္က ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီ။ ဆန္႔က်င္ဘက္မိန္းမေတြရဲ႕ အဓိကပစ္မွတ္ေတြကို အငမ္းမရ ၾကည့္တတ္လာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အသံေတြေျပာင္းလာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႏုႏုေလးေတြ ခပ္ေရးေရးေပါက္လာၿပီ။ ‘မာစတာေဘးရွင္း’ ေခၚ ဂြင္းတိုက္တတ္လာၿပီ။ အားလုံးၿခံဳလိုက္လွ်င္ တက္လူတစ္ေယာက္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပဲ လူပ်ဳိျဖစ္လာၿပီ။ ႀကီးေကာင္ဝင္လာၿပီဟုု ေျပာရေပေတာ့မည္ ။ မနက္ပိုင္းက သူ႔အေမကို ျမစ္ဆိပ္သို႔ လွည္းႏွင့္လိုက္ပို႔ၿပီး အျပန္တြင္ မရင္ေမႏွင့္ ေတြ႔၏။ ေတြ႔ေသာေနရာက ရြာႏွင့္အေတာ္လွမ္းေသာ ေတာင္ၾကားလမ္းတစ္ေနရာမွာ ျဖစ္သည္။ မရင္ေမဆိုတာက အသက္ ၂၉-၃၀ ဝန္းက်င္ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ျဖစ္သည္။ တစ္သားေမြးတစ္ေသြးလွ ဆိုသည့္အတိုင္း မရင္ေမတစ္ေယာက္ […]

ခပ္ခ်ိဴ ခ်ိဳ ဝိုင္ တစ္ခြက္ကို တေျမ့ေျမ့ေသာက္ရင္းး အတိတ္အေႀကာင္းးကိုစဥ္းစားမိတိုငး္း ေသမတတ္နာက်င္ရတယ္။ စုမာယာ ခပ္တိုးးတိုးးေခၚသံက နားထဲဗံုးခြဲလိုက္သလို ခံစားရတယ္။ ႀကင္နာစြာခ်စ္ျမတ္ႏိုးလာခဲ႔တဲ႔ ၃ႏွစ္အတြင္း အရမ္းခ်စ္ျပသေလာက္ လက္ထပ္ျပီးသြားသည့္ေနာက္ပိုင္း မာန္ရဲ႕ပံုစံေတြေျပာင္းလဲလာသည္။ အလုပ္ကျပန္လာသည့္အခ်ိန္တိုင္း စုစုနားမွာပဲေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔သူက အခုေတာ့ ပံုမွန္အိမ္ျပန္ခ်ိန္လြန္ေနတာေတာင္ စုစုအနားေရာက္မလာေသး။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ညေနစာထမင္းပင္မစားခ်င္။ည၁၀နာရီအထိေစာင့္ေပမယ့္ မာန္က ျပန္မလာေသး။ ကိုကို ခက္မာကို ခ်စ္လားး။ ခ်စ္တာေပါ့ခက္မာရယ္။ကိုကို ဘဝမွာ ခက္မာကိုသာ အခ်စ္ဆံုးပဲ။ ဟုတ္လို႔လားးကိုကို ရဲ႕။ ဟုတ္တာေပါ့ ခက္မာ။ ခက္မာက ကိုကိုရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵမွန္သမွ် မညည္းမညဴ လုပ္ေပးးတယ္ေလ။ အာ့ေႀကာင့္ ခ်စ္တာေပါ့ ဟုတ္လားးး။ ေအာ္ အာ့ေႀကာင့္တင္မဟုတ္ပါဘူး။ခက္မာရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ႔ပံုစံေလးေတြ လည္းပါတာေပါ့။   ခက္မာ က ကိုကို လုပ္သမွ် လုပ္ခိုင္းစမွ် လုပ္ေပးတာကိုက […]

ေမွာင္မိုက္ေနေသာေကာင္းကင္ျပင္ထက္မွာ ၾကယ္ေရာင္တခ်ိဳ႕က စိန္ပြင့္ေလးမ်ားၾကဲပက္ထားသကဲ့သို႔ တလက္လက္ျဖင့္ လင္းတခါမွိန္တလွဲ႔ ျဖင့္ သူတို႔တတ္ႏိုင္ေသာ အလင္းကေလးျဖင့္ ကမၻာေျမထက္သို႔ လင္းခ်ေပးေနသည္။ ပူေလာင္ျပင္းျပေသာ ေႏြလယ္ညရဲ႕ ေမွာင္မိုက္မႈ႕ေအာက္မွာပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။ သုတ္ကနဲတိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေလျပည္ညင္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ အေမွာင္ေအာက္မွာအိပ္ငိုက္ေနေသာ သစ္ပင္တို႔လူးလြန္႔လႈပ္ရွားသြားၾကသည္။ “ရွဲ….” ကနဲတိုက္ခတ္လိုက္ေသာ ေလျပည္ညင္းရဲ႕တိုးေဝွ႕က်ီစယ္မႈ႕ေၾကာင့္လားမသိေပမဲ့တစ္ခုေသာ တစ္ထပ္တိုက္ကေလးရဲ႕အခန္းငယ္ေလးထဲမွ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္ရွိ အမ်ိဳးသမီးတဦး အိပ္ယာထက္မွ ဖ်ပ္ကနဲ လန္႔ႏိုးလာသည္။   သူမနာမည္က ခင္မဟုေခၚသည္။တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားခနၶာကိုယ္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီးေခတ္စကားျဖင့္ေျပာရလ်င္ ေတာ္ေတာ္ေလး ကိတ္သည္ဟုေျပာရမည္။ ခင္မအိပ္ယာေခါင္းရင္းရွိမီးခလုတ္ကို ႏွိပ္ဖြင့္လိုက္ကာ ကပိုကရိုျဖစ္ေနေသာဆံပင္တို႔ကို သားေရကြင္းျဖင့္စည္းေႏွာင္လိုက္သည္။ အခန္းမီးမဖြင့္ေတာ့ပဲကုတင္ေပၚမွဆင္းကာအိမ္သာသြားရန္အခန္းျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညလယ္မွာ ေသးေပါက္ရန္အတြက္ထြက္လာေသာခင္မ အခန္းတံခါးကို အသံမထြက္ေစရန္ ျဖည္းညင္းစြာ ပိတ္လိုက္သည္။ ခင္မတို႔အိမ္မွေရေလာင္းအိမ္သာကတိုက္ႏွင့္တဆက္တည္းမဟုတ္ပဲတိုက္ေနာက္ဘက္ေပႏွစ္ဆယ္ေလာက္အကြာမွာ ေဆာက္ထားသည္။ ဧည့္ခန္းကို ျဖတ္ကာ အေနာက္ဘက္သို႔ ေျခလွမ္းခပ္သုတ္သုတ္လွမ္းဖို႔ျပင္လိုက္သည့္ခင္မမ်က္ဝန္းေတြကအိမ္၏ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္ေသာ တူေတာ္ေမာင္ စိုးႏိုင္ထြန္းအခန္းတံခါးေရွ႕မွအျဖတ္တြင္ […]

ႏွာေခါင္းေလးလဲ တစ္မ်ဳိးခ်စ္စရာေလးပဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ အဆိုးဆုံးကေတာ႕ ပါးစပ္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ျပဲတယ္ခင္ဗ်။ ႏႈတ္ခမ္းကလည္းထူေနေတာ႕ က်န္ေတာေတြမလွရင္ေတာ႕ သူဟာ သိပ္႐ုပ္ဆိုးသြားလိမ္႕မယ္ထင္တာပဲ…..အခုေတာ႕ သိပ္ခ်စ္စရာေလးေပါ႕ဗ်ာ။ မ်က္ႏွာေလးေထာင္႕က်က်ေလးမို႕ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာမဲ႕ပံုပဲ။ သေဘာက ဘ၀ကိုရဲရဲရင္ဆိုင္မယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အခုေတာ႕…..ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ပူးကပ္ေနလို႕ ရဲရဲရင္မဆိုင္ရဲပဲ…..႐ႈိးတိုး႐ွန္႕တန္႕ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႕ရဲ႕လံုးက်စ္တဲ႕ ရင္သားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္႕လက္ေမာင္းကို တင္းတင္းႀကီး ဖိကပ္ထားေလရဲ႕…..အကၤ်ီပါးေလး၀တ္လာခဲ႕တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရအံုးမယ္။ သူလဲအကၤ်ီအႏြမ္း႐ွန္သားေလးပဲ။ ေဘာ္လီခံေနလို႕ နဲနဲေထာင္ေနတယ္…..ကားတစ္ခ်က္ေဆာင့္တိုင္း သူ႕ရင္သားအိအိေလးေတြဟာကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ၾကြက္သားနဲ႕တင္းမာေနတ့ဲ လက္ေမာင္းေတြနဲ႕ဖိၿပီး ေခ်ေပးသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုတ္လို႕လဲမရ။ေဘးေ႐ွာင္လို႕လဲမရနဲ႕ အခက္အခဲေတြ႕ေန႐ွာတယ္။   အိုး…..ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆုတ္ခြင့္ဘယ္ေပးမလဲ…..ကားေပၚမွာ ထုတ္ဆီးတိုးပစ္မယ္ေပါ႕….. ေကာင္မေလးရဲ႕ေပါင္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ေပါင္ေတြပူးကပ္ေနတယ္။ က်စ္က်စ္တင္းတင္းေလးေတြမို႕အရသာထူးလွပါတယ္…..မသိမသာေလး သူ႕ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကိုရေအာင္ထိုးသြင္းလိုက္မိတယ္။ ေကာင္မေလးကလဲသိတယ္ဗ်…..အထည္႕မခံဘူး။ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းစိထားၿပီး…..ကၽြန္ေတာ္႕ေျခေထာက္ေတြ ကို ဒူးနဲ႕ဖိတြန္းထားတယ္…..႐ွင္ေ႐ွ႕မတိုးနဲ႕ေနာ္….. ဆိုတဲ႕သေဘာမ်ိဳးနဲ႕ကၽြန္ေတာ္႕ကိုစိုက္ၾကည္႕လာပါတယ္။ ရပါတယ္ေလ။ ေစာင့္ၾကည္႕ရတာေပါ႕။ စိတ္ထဲက…..ဘုရားပြဲလွည္႕ေနတယ္…..ေခၽြးစီေတြက်ေနၿပီ. ….ရင္ထဲမွာေမာေနတယ္။ ရမက္ေဇာေတြေပါ႕။ ““၀ုန္း…..”” ““အမေလး…..ဟဲ႕…..ဘယ္လိုေမာင္းတာလဲ။”” ကားက တစ္ခ်က္ဘရိတ္အုပ္လိုက္ေတာ႕ လူေတြအကုန္လံုး အေျခပ်တ္ကုန္ပါတယ္….. […]