လင်းသူ တယောက် အဝေးသင်ဆောင်ဘက်သို့ လျောက်လာခဲ့လေသည်။ ဒီအချိန် သူငယ်ချင်းတွေက ကန်တင်းသွားလိမ့်မည် ဖြစ်သော်လည်း သူက ဗိုက်မဆာသဖြင့် အစစ်အမှန် လက်တွေ့ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရန် လူမရှိသည့် အဝေးသင်ဆောင်ဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ သူ့ကို သူ့ဘော်ဒါတွေက CCTVဟု နာမည်ပြောင် ပေးထားလေသည်။ အတွဲချောင်းဖို့အတွက်ဆို ထမင်းမေ့ ဟင်းမေ့ ချောင်းတတ်လောက်အောင် ဝါသနာပါလေသည်။ နောက်ဆုံး အဖေနှင့် အမေကိုတောင် မရှောင် ချောင်းကြည့်လေသည်။ အဖေနှင့် အမေ ချစ်ပွဲဝင်သည့်အချိန် ချောင်းရန် အခန်းထောင့်တခုနားတွင် အပေါက်ဖောက်ထားလေသည်။ ထို့နောက် အားရပါးရတဝကြီး ချောင်းကာ ဂွင်းထုတတ်လေသည်။ အဝေးသင်ဆောင်မှာ အနီးကပ်သင်တန်းချိန်မှလွဲ၍ လူမရှိ လူပြတ်လေသည်။ ထိုသို့ လူပြတ်သောအခါ ချစ်သူနှစ်ဦးကြား နက်ပြာရောင်ခြယ်မှုန်းကာ ကာမရသ ခံစားပုံဖော်လိုသော ချစ်သူများ၏ ပျော်စံရာ နေရာကြီးဖြစ်လာလေသည်။ ထိုနေရာကြီးသို့ […]
Local News
အိပ်ရာထဲမှာအတွဲညီညီ
သူငယ်ချင်း ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ။ကူညီပေးပါလား ခက်တယ်ကွာ။မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ။အေး ရရင် ငါပြောမယ်။မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့်ဖုန်းပေးခဲ့” ”အေးအေး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ” ငြိမ်းချမ်း တယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။သူထောင်ကလွတ်လာတာမကြာသေး။သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီးအကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံဟိန်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်းနေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့သူငယ်ချင်းတွေ။မေဂျာတွေမတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက်ချစ်ကြသည်။သူက မိဘမရှိ။ဦးလေးဖြစ်သူက ကြည့်ရှူ့စောင့်ရှောက်ထားတာ။ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပတ်သတ်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေပေါသည်။နောက်ဆုံးနှစ်စာမေးပွဲဖြေပြီးညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ ခွဲရတော့မယ်ဆိုပြီး သောက်ကြစားကြသည်။ပြီးတော့ လျှောက်လည်ကြတော့ သူက မသွားချင်။မူးနေလို့ တခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့တားသေးသည်။ဝေယံထက်က မရ။အတင်းကိုသွားချင်နေသည်။သူကတော်တော်မူးနေသည်။ဆိုင်ကယ်သူစီးမယ်ဆိုတော့လဲ ပေးမစီး။သူ့နောက်ကဘယ်သူ့မှမလိုက်ရဲ။သူကလိုက်ပြီး ထိန်းရသည်။လျှောက်လည်ကြရင်း လုံခြုံရေးရဲတွေနဲ့ ငြိကာ ပြသာနာတက်ကြသည်။သူက အတန်တန်တားတဲ့ ကြားက ဝေယံထက်က တားမရ။ရဲတွေကစက်နဲ့ လူခေါ်တော့ ရောက်လာတဲ့အခါ ထွက်ပြေးကြရင်း ဆိုင်ကယ်တစ်စီးကိုဖြတ်ကျုံးလိုက်သည်။သူတို့လဲ ဆေးရုံရောက်သွားသည်။ဝေယံထက်တိုက်လိုက်တဲ့ဆိုင်ကယ်က မောင်းတဲ့ကောင်မလေး နေရာမှာပွဲချင်းပြီးဆုံးသွားလို့ ကောင်မလေးရဲ့မိဘတွေက အမှုဖွင့်ထားသည်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက […]
ဆာေနေရာ့ေပါ့
” က်ြီ … ပြမ္ပြမ္…ပြမ္ပြမ္ “ ” ဦးစိုင္းလုံ … တံခါးလာဖြင့္ပါဦး “ ” လာျပီ လာျပီ ဆရာ “ စကားသံႏွင့္ အတူ ျခံဝင္းအတြင္း ေလးထပ္တိုက္ျကီးေရွ႔ဘယ္ဘက္ပန္းျခံေလးထဲ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အသက္၆၀ခန့္ လူျကီးတဦးေျပးထြက္လာျပီး ျခံတံခါး လာဖြင့္ေပးလိုက္သည္။အနက္ေရာင္ဇိမ္ခံကားျကီးမွာ ျခံထဲ ေမာင္းဝင္လာရင္း တိုက္ျကီး၏ ဆင္ဝင္ေအာက္၌ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ကားရပ္ျပီး ခဏအတြင္း ဦးစိုင္းမွာ ကားနားေရာက္ရွိေနေတာ့သည္။အသက္ျကီးေပမယ့္ က်မ္မာေရးလိုက္စားသျဖင့္ အရြယ္နွင့္မလိုက္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နွင့္ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေနသည္။ဤတိုက္ျကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာ လူယံု ျခံေစာင့္ျကီးျဖစ္သည္။ဦးစိုင္းလံု ကားနားအေရာက္ ကားေပၚမွ ေျခသလံုးျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ေလးတဖက္ထြက္လာျပီး အသက္၄၀အရြယ္ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ဆင္းလာေတာ့သည္။ ” ခ်ယ္ေလး … မဂၤလာပါ “ ” ဟုတ္ … ဦးစိုင္း … […]
တော်တော်ထနေပုံရတယ်
ကျွန်နော် နယ်မြို့လေး တစ်မြို့ မှာ တာဝန်ကျစပေါ့ ။ ထုံးစံ အတိုင်း ကျွန်နော်က တစ်ယောက်တည်းသမား မို့ ရုံးအိပ်ရုံးစားပဲနေတယ် ။ ရုံးမှာ ကျွန်နော် နဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်း သီဟ ဆိုတာရှိတယ် ။ သူက တော့ အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက် ။ သူ့ မိန်းမနာမည်က စုမွန် ။ သူတို့ လက်ထပ်ဖြစ်တာ တစ်နှစ်နီးပါးရှိရော့မယ် ။ သူတို့ လက်ထပ်ဖြစ်တုန်းက ကျွန်နော် ပဲ အစစ အရာရာ ကူညီပေးခဲ့ရတာ ။ သီဟ ရှိတဲ့ နောက်ကို စုမွန်က ခိုးရာလိုက်လာတာ ။ စစချင်း ဆိုတော့ ဘာမှ မပြည့်စုံ သီဟ က လည်း စုမိဆောင်းမိမရှိသေး […]
တောသူဆိုတော့
ကျုပ်နံမယ်က သာဟန်ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။ ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှ သောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါ ပါဘူး…။ အဲ….တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန် လို့ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ […]
သူပေးတဲ့အရသာ
ကျွန်မနာမည်ကနာမည်က မေဣန္ဒြေအောင် .. ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ..ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောကျ်ားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့…အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ …သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ….ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခံယူထားတာ….ယောက်ကလျာပေါ့…မိန်းကလေးကယောကျာ်းစိတ်ပေါက်တာ မြတ်သေးတယ် …….တချို့ဆို မြင့်မြတ်တဲ့ယောျက်ားဘဝကိုရတာတောင် ပုန်းနေနဲ့သူနဲ့ ပွင့်နေတဲ့သူနဲ့လေ….ထားပါတော့ အခြောက်တွေကျွန်မကိုဆဲနေပါဦးမယ် ခ်ခ်……ငယ်ငယ်တည်းကအကျင့်ပါနေတော့ စကားပြောရင် ကျွန်တော် ခင်ဗျား ပဲပြောတတ်တယ်လေ….အတန်းဖော်ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ ဘောလုံးတွေကန် ရေကူး စုံနေအောင်ကမြင်းတာ….အဲ့လို လွန်အားကြီးလို့လဲ နာမည်အရင်း မေဣန္ဒြေအောင် ကနေပီး အောင်ကြီး အောင်ကြီးလို့ပဲ ခေါ်ကြတော့တယ် ……..ကျွန်မမိဘတွေကလဲ ပိုက်ဆံနဲနဲချမ်းသာတယ် ပီးရင် ကျွန်မကလဲ ကလေးဘသာဝလွန်သာလွန်တာ မဆိုးသွမ်းတဲ့သူဆိုတော့အရပ်ထဲကဝိုင်းချစ်ကြတာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲအချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြာလာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မလဲအပျိုဖော်စဝင်နေပြီလေ……ကျွန်မနို့လေးတွေ စူလာတယ် ……..ရာသီလာတာတို့ဘာတို့လဲ စဖြစ်လာတယ်……ပီးကျ ကျွန်မစောက်ဖုတ်မှာ အမွှေးနုလေးတွေလဲ ရေးရေးလေးဖြစ်လာပီလေ…….အာ့နွေအကုန်လုံးကိုကျွန်မမုန်းတယ် အဲ့တုန်းကပေါ့…….ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ ယောျက်ားလေးလို့ပဲခံယူထားတာလေ…..ဒါတွေဖြစ်လာတော့ […]
အပေးအယူ
ဦးသောင်းဆက်သည် အသက်ကြီးကာမှ ဟန်းဆက် ကိုင်ဖူးသူဖြစ်သည်။ ဦးသောင်းဆက် အရွယ်ကောင်းစဉ်… ငယ်စဉ်အခါက… ယခုကဲ့သို့တယ်လီဖုန်းကို… ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်… ပေါပေါများ များမသုံးနိုင်ကြချေ ။ ငွေကြေးတတ်နိုင်သူများသာ… အိမ်ဖုန်း ကြိုးဖုန်း သုံးကြသည်။ ယခုတော့… ဦးသောင်းဆက်လည်း တတ်နိုင်သလောက်သောငွေလေးဖြင့် ဟန်းဆက် ဈေးပေါပေါလေးတစ်လုံးဝယ်ကိုင်ဖြစ်လေသည်။ အခြားသူများကဲ့သို့ ဟန်းဆက် ကို ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးမပြုတတ်သော်လည်း… ဟိုကလိ ဒီကလိဖြင့် facebook ပွတ်တတ်လာသည်။ အပြာဆိုဒ်/အပြာစာများကို ရှာဖွေကြည့် ရ့ှုတတ်လာသည်။ အိမ်ရှိဇနီးဖြစ်သူမှာ ရိုးရိုးအေးအေးဖြစ်သည့်ုပြင်… အသက်အရွယ်ကြီးမြင့်လာသောကြောင့်… ကိစ္စတွင်ဆက်ဆံမှုမရှိသလောက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်… ဦးသောင်းဆက်မှာ… ဟန်းဆက် မှ အပြာကားတွေကြည့်ပြီးသည့်အခါ… စိတ်ဖြေစရာမ ရှိသည့်အတွက် … အသက်ကြီးကာမှ လက်သ္မားပြန်ဖြစ်နေရလေသည်။ အပြင်တွင် ကာမသွားရောက်ဖြေဖျောက်ရလောက်အောင်လည်း… ငွေကြေးတတ်နိုင်သူမဟုတ်ချေ။ ကံကောင်းချင်လို့လား? ကံဆိုးချင်လို့လား? မသိ…ဇနီးဖြစ်သူ၏တူမထံမှ… […]
ထိန်းမနိုင်တော့
ဇန်နဝါရီလ ၅ ရက်နေ့ ၊ စနေနေ့ ဖြစ်သည်..။ သည်နေ့သည်ရက်ဟာ အခြားသူတွေ အတွက်တော့ ထူးခြားမည် မဟုတ်သော်လည်း ကိုခင်ကျော်နှင့် မအေးအေးဝင်းတို့အတွက်တော့ ထူးခြားသည့်နေ့ ရက် တစ်ရက် ဖြစ်သည်..။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ နှစ် နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ချစ်လို့ ခင်လို့ ချလို့ လိုးလို့ မဝသေးပဲ ကောင်းတုန်း…။ ဒါပေမယ့် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ချစ်တင်းနှီးနှော ကာမစပ်ယှက်ကြရသည့် အချိန်များက နည်းပါးလှသည်..။ ဒါကလည်း ကျန်းမာရေ ချို့တဲ့နေကြလို့ မဟုတ်..။ သူတို့၏ ကြီးပွားရေး စီးပွားရေး လုပ်ငန်းများကြောင့် ဖြစ်သည်..။ အေးအေးဝင်းသည် အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အစိုးရဌာနတစ်ခုတွင် အရာရှိမ တစ်ယောက်အဖြစ် အလုပ် လုပ်ကိုင်နေသည်..။ ခင်မောင်ကျော်ကတော့ အစိုးရ အလုပ်မလုပ်..။ […]
အမစိတ်မဆိုးဘူးနော်
ဒီလိုပေါ့ဗျ……အမအိရေ အမအိ..အိမ်မှာ ဘသူမှမရှိဘူးထင်တယ် ကျွန်တော့်ကအဲ့လိုပဲ ဝင်ထွက်သာွားလာနေကျပါကျွန်တော်ဝယ်လာတဲ့ခွေတေ အစ်မငှါးသွားတယ်ဆိုတာနဲ့လာတောင်းတာ အိမ်ရောက်တော့ဘသူမှမရှိ ထူးသံမကြားရအဲ့တာနဲ့ပဲအိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ အိပ်ခန်းထဲအသံကြားတာနဲ့ အခန်းတံခါးကစေ့ရုံစေ့ထားပါတယ်အဲ့တာနဲ့ပဲ အခန်းထဲဝင်သွားတော့ တွေ့လိုက်ရတာက အစ်မက ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီလဲနေတာပါအပေါ်က Tshirt လေးကိုအရင်ချွတ်လိုက်ပါတယ် ပီးတော့အောက်က အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်တယ်ဗျ အမယ် ဒီလိုဆိုတော့လည်း ငါ့အမကလှသားပဲအစ်မကအရပ်က သိပ်တော့အရပ်မရှည်ပါဘူးဒါမယ့် နိုကြီးတေကကြီးတယ်ဗျ သူဝတ်တဲ့ အင်္ကျီလည်ဟိုက်တေကြားထဲက မြင်နေကျနို့ကို ခုလိုဘရာလေးနဲ့မြင်လိုက်ရတော့လီးကတောင်လာပါတယ်အမကမှန်ရှေ့မှာရပ်ပီး သူ့နို့တေကိုကိုင်ကြည့်နေသေးတယ်ပီးတော့လုံချည်လေးဝတ်ပီး အောက်ခံဘောင်းဘီရော ဘရာလေးပါချွတ်လိုက်ပါတယ်ပီးတော့ အခန်းပြင်ထွက်လာတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဧည့်ခန်းထဲကပဲထိုင်စောင့်နေလိုက်ပါတယ်“ဟယ် ငါ့မောင် ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ”“ခုပဲရောက်တာအစ်မ ခွေတေအမငှါးသွားတယ်လို့ ပြောလို့ လာခဲ့တာ”“ဪ ဟုတ်လားအဲ့မှာရှိတယ်လေ နင်ဇာတ်ကားတေကလည်းဟယ်ဘာတေမှန်းလည်းမသိပါဘူး”ပြောပီးအစ်မက သူငှါးသွားတဲ့ခွေတေကုန်ပီးရွေးပေးနေလေရဲ့။ ခုဏက အရှိန်မသေသေးတဲ့လီးက ခုလိုရှေ့က ဖင်ကြီးကုန်းမေတာမြင်ရတော့ ပြန်တောင်လာတယ်ကျွန်တော်ကနွေရာသီဆိုတော့ အောက်ခံဘီဝတ်လေ့မရှိဘူးဗျ ပီးတော့အောက်က ကွာတာဘောင်ဘီအတိုနဲ့ဆို့တော့ လီကြီးက အပေါ်ကိုထောင်ထွက်နေတာပေါ့အခွေတေရှာနေတာ တွေ့ပီထင်ပါရဲ့ ဒီဖက်လှည့်ပီး […]
အတင့္တို႔ျဖစ္ပံု
ဆရာႀကီးစိန္ ဆိုလွ်င္ မသိသူမရွိသေလာက္ပင္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီးၿဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ဟုသာေခၚေနရေသာလည္း အသက္မွာ(၃၄)ႏွစ္ခန္႕ သာရွိေသးသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္၊ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ အသားညိဳညိဳၿဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစစ မဟာနဖူးၿဖင့္ ခန္႕ထည္သူတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သူသည္ တစ္ခ်ိန္က ဘိုးေတာ္ႀကီးတစ္ဦး၏ေနာက္တြင္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္ရင္း ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီလိုက္ပါခဲ့ရာမွ ေပ်ာက္ေစအတတ္ကို တတ္ေၿမာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္ရင္းမွာ ဂ်င္ေအာင္ၿဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္သားၿဖစ္ေလသည္။ သူ၏ဆရာ ဘိုးေတာ္ႀကီးမွာ ဘယ္ေရာက္လို့ ဘယ္ေတာင္တက္သြားသည္မသိ၊ ဂ်င္ေအာင္ ကေတာ့သူ့ဝမ္းသူေက်ာင္းကာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူၿဖစ္၍ပင္ေနေတာ့သည္။ ယခုလည္း ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ၿမိဳ့ႀကီးတစ္ၿမိဳ့ႏွင့္မနီးမေဝး ေက်းရြာႀကီးတစ္ရြာႏွင့္ တစ္ေခၚေလာက္ေဝးေသာ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚရွိ ေစတီတစ္ဆူေဘးတြင္ ခိုင္ခန့္ေသာတဲႀကီးတစ္လံုး ေဆာက္ကာ သတၱဝါမ်ားကို ကယ္မေနေလသည္။ ဆရာႀကီးစိန္ သည္ ေယာဂီေရာင္အက်ႌ ႏွင့္ ေယာဂီေရာင္ပုဆိုးကိုသာ အၿမဲတမ္းဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုတီးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္လံုးကို လည္ပင္းတြင္ ဆြဲထားတတ္သည္။ […]